Archives
now browsing by author
Javna rasprava o nacrtu Zakona o izmenama i dopunama krivičnog zakonika koja traje do 31.10.2024.godine
Odbor za ljudska prava
Committee for Human Rights
Serbia, 16 000 Leskovac
office: Svetozara Markovica 37
tel / fax: + 381 16 215 – 922
www.humanrightsle.org.rs e-mail: nesic@eunet.rs nesicdobrosav@gmail.com
Postovani,
Smatramo za potrebnim da Vas obavestimo o sledecem problemu:
U Srbiji je u toku javna rasprava o nacrrtu Zakona o izmenama I dopunama krivicnog zakonika koja traje do 31.10.2024.godine.
Drzava Srbija se u obrazlozenju nacrta I preko medija sluzi obmanama I iznosenjem netacnih informacija o razlozima zbog kojih iz kaznenog Sistema brise krivicno delo iznudjivanje iskaza iz clna 136 krivicnog za-konika navodeci da to cini na osnovu zakljucnog zapazanja Komiteta protiv mucenja UN (CAT) da se jedinstveno formulise zakonski propis koji obuhvata obelezja I krivicnog dela iznudjivanje iskaza I krivicnog dela zlostavljanje I mucenje ,pa umesto da u kzneni system uvede novo krivicno delo sa obalezjima oba krivicna dela koja sadrze obelezja iz clana 1 I clana 16 Konvencije UN protiv mucenja I drugih svirepih ne-covecnih ponizavajucih kazni ili postupaka ona ukida krivicno delo kojim se sankcionise zlostavljanje I mucenjelica lisenih slobode u policiji.
Na ovaj nacin drzava RS protivno preuzetim medjunarodnim obavezama iz potvrdjenih medjunarodnih ugovora legalizuje zlostavljanje I mucenje lica lisenih slobode obezvredjuje primenu medjunarodnih propisa koji zabranjuju torturu ,otezava I cak I potpuno onemogucava primenu Is-tambulskog protokola o dokumentovenju slucajeva torture clanova 5 .11.12i 13 Konveniceje UN protiv mucenja I drugih svirepih I necovecnih ponizavajucih kazni ili postupaka I otezava ili potpuno onemogucava gradjane da pred domacim I inostranim organima zatraze adekvatnu zas-titi od torture,
Takodje cl.55 Nacrta izmena I dopuna krivicnog zakonika drzava RS u kazneni sistem uvodi novo krivicno delo 343A,-izazivanje panike I nereda
, kojim protivno potvrdjenim medjunarodnim ugovorima domacem Ustavu I praksi Evropskog suada za ljudska prava u Strazburu gradjanima RS smanjuje Pravo na slobodu misljenja izrazavanja podpretnjom kaznjavanja tog prava.
Kako mi se bavimo problemima ljudskih prava vec 28 godina I imamo veliko iskustvo na tom polju misljenja smo da ovakva praksa vlasti RS dezintegrise gradjane kao ljudske licnosti ,drzavu RS dezintegrise kao demokratsku drzavu zasnovanu na vladavini prava I pozivamo Vas I trazimo Vasu intervenciju da se ovakva zverstva sprece.
Zakoniti zastupnik Odbora za ljudska prava Leskovac
Dobrosav Nesic
Dana 08.Oktobar 2024 godine
SAOPŠTENJE ZA JAVNOST
Odbora za ljudska prava Leskovac povodom Nacrta zakona o izmenama i dopunama Krivičnog zakonika podnetog na javnu raspravu od strane Ministarstva pravde Republike Srbije
-Povodom predloženih izmena i dopuna Krivičnog zakonika Republike Srbije, koje je Ministarstvo pravde Republike Srbije predložilo u Nacrtu zakona o izmena i dopunama Krivičnog zakonika i stavilo na javnu raspravu u periodu od 01.Oktobra do 01. Novembra 2024 godine, Odbor za ljudska prava Leskovac smatra za potrebno da ukaže Ministarstvu pravde Republike Srbije, Vladi Republike Srbije, Narodnoj skupštini Republike Srbije i javnosti u Republici Srbiji kao i medjunarodnoj javnosti, da su sve predložene izmene i dopune krivičnog zakonika u suprotnosti sa ustavom Republike Srbije, medjunarodnim ugovorima koje je ratifikovala Republika Srbija i opšteprihvaćenim pravilima medjunarodnog prava i sa dostignutim nivoom ljudskih prava koja su gradjanima Republike Srbije garantovana tim dokumentima, a iz razloga;
I.-Odredbom čl.1Univerzalne deklaracije o ljudskim pravima Ujedinjenih nacija “Sva ljudska bića radjaju se slobodna i jednaka u dostojanstvu i pravima”.
-Jer po odredbama čl.18 i čl.20 Ustava Republike Srbije”Ljudska i manjinska prava zajemčena ustavom, potvrdjenim medjunarodnim ugovorima i opšteprihvaćenim pravilima medjunarodnog prava jemče se ustavom i neposredno se primenjuju, a odredbe o ljudskim i manjinskim pravima tumače se u korist unapredjenja vrednosti demokratskog društva, saglasno važećim medjunarodnim standardima ljudskih i manjinskih prava, kao i praksi medjunarodnih institucija koje nadziru njihovu primenu, stim da se dostignuti nivo ljudskih i manjinskih prava ne može se smanjivati”.
-Stim što se ljudska i manjinska prava koja su zajemčena ustavom, mogu zakonom ograničiti samo kada to dopušta Ustav i u svrhu koju dopušta Ustav, na način da se ograničenjem ne zadire u suštinu samog prava.
-Osmim delom ustava Republike Srbije,ustavnost i zakonitost -Hijerarhija domaćih i medjunarodnih opštih pravnih akata odredbama čl.194 propisano je:
– da je pravni poredak Republike Srbije jedinstven.
-da svi zakoni i drugi opšti akti doneti u Republici Srbiji moraju biti saglasni sa ustavom, i
-zakoni i drugi opšti akti doneti u Republici Srbiji ne smeju biti u suprotnosti sa potvrdjenim medjunarodnim ugovorima i opšteprihvaćenim pravilima medjunarodnog prava,
-Po odredbi čl.3 Ustava Republike Srbije-Vladavina prava počiva na neotudjivim ljudskim pravima, ustavnim jemstvima ljudskih i manjinskih prava i povinovanjem vlasti Ustavu i zakonu.
-Po odredbama čl.19 Univerzalne deklaracije o ljudskim pravima, čl.19 st.1 i st.2 Medjunarodnog pakta o gradjanskim i političkim pravima, čl.10 st.1 Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih Sloboda i odredbama čl.46 st.1 i čl.51 Ustava Republike Srbije “Svako ima pravo na slobodu mišljenja i izražavanja, da ovo pravo bez obzira na granice i bez mešanja javne vlasti, podrazumeva slobodu iznalaženja, primanja i širenja imformacija i ideja svih vrsta, u usmenom, pismenom, štampanom, umetničkom ili na bilo koji način i bilo kojim sredstvima po slobodnom izboru, bez uznemiravanja zbog svojih mišljenja od strane javne vlasti.”
-Evropski sud za ljudska prava u Strazburu je presudom donetom u slučaju Handyside v.Ujedinjeno Kraljevstvo (07.decembar 1976, serija A br.24, str.23, stav 49), istakao osnovnu prirodu Prava na slobodu izražavanja stavom da “Sloboda izražavanja sačinjava jedan od suštinskih temelja demokratskog društva, jedan od osnovnih uslova za njegov napredak i razvitak svakog čoveka.Saglasno stavu 2 člana 10 ona se ne odnosi samo na “informacije” ili “ideje” koje se povoljno prihvataju ili smatraju bezazlenim ili nevažnim, već i na one koje vredjaju, šokiraju ili uznemiravaju državu ili bilo koji segment stanovništva.Toje ono što zahtevaju pluralizam, tolerancija i širina duha, bez kojih nema “demokaratskog društva”.
-Odlukom donetom u slučaju Autronic AG v.Švajcarska od (22 Maja 1990, serija A br.178,str.23, stav 47) Evropski sud za ljudskaprava u Strazburu zauzeo je stav “ da se čl.10 odnosi na “svakog” bez obzira da li su u pitanju fizička ili pravna lica.
-Odredbama čl.46 st.2 Ustava Republike Srbije, čl.čl.19 st.3 Medjunarodnog pakta o gradjanskim i političkim pravima, i čl.10 st.2 Evropske konvencije za žaštitu ljudskih prava i osnovnih Sloboda, propisani su strogi uslovi i razlozi pod kojima pravo na slobodu mišljenja i izražavanja može biti ograničeno bez zadiranja u njegovu suštinu, ali ne i smanjen dostignut nivo tog ljudskog prava.
-Kršeći odredbe čl.3 st.2 Ustava Republike Srbije Vladavina prava, odredbe čl.194 st.1, st.2 st.3 i st.5 Ustava Republike Srbije ustavnost i zakonitost-Hijerarhija propisa, Ministarsvo pravde Republike Srbije je članom 55 Nacrta zakona o izmenama i dopunama krivičnog zakonika predložilo da se postojeći krivični zakonik dopuni tako što se posle čl.343 dodaje novi član “343 a”, kojim se protivno odredbama čl.20 i čl.46 st.2 Ustava Republike Srbije, odredbe čl.19 st.3 Medjunarodnog pakta o gradjanskim i političkim pravima i čl.10 st.2 Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih Sloboda i protivno razlozima navedenim u tim propisima, i utvrdjenoj praksi Evropskog suda za ljudska prava u Strazburu, dostignuti nivo Prava na slobodu mišljenja i izražavanja gradjana Republike Srbije zakonom umanjuje i ograničava pod pretnjom kažnjavanja za vršenje toga prava u skladu sa ustavom, potvrdjenim medjunarodnim ugovorima, opšteprihvaćenim pravilima medjunarodnog prava i utvrdjenoj prakasi Evropskog suda za ljudska prava u Strazburu,” iz razloga kako bi se zaštitilo društvo od opasnih sadržaja koji mogu podsticati kriminalno ponašanje”, koji razlog za umanjenje ili ograničenje Prava na slobodu mišljenja i izražavanja u demokratskom društvu nije konkretno propisan ni odredbama čl.19 st.3 Medjunarodnog pakta o gradjanskim i političkim pravima, ni čl.10 st.2 Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih Sloboda ni odredbom čl.46 st.2 Ustava Republike Srbije.
-Ponavlja se scena iz filma Crni bombarder kada inspektor UDBE Petar Božović savetuje radio voditelja Dragana Bjelogrlića da njegovi javno izneti stavovi preko radija predstavljaju”opasna razmišljanja, i opasne frekvencije”.
-Predloženom dopunom krivičnog zakonika Ministarstvo pravde Republike Srbije kršeći Vladavinu prava, ustavnost i zakonitost, Ustav Republike Srbije, potvrdjene medjunarodne ugovore i opšte prihvaćeno pravilo medjunarodnog prava, gradjanima Republike Srbije umanjuje i ograničava osnovno ljudsko pravo Pravo na slobodu mišljenja i izražavanja koje ih čini ljudima, pod pretnjom kažnjavanja za vršenje toga prava, nastavlja da ih dalje dezintegriše i razgradjuje kao ljudske ličnosti kao što je to uradjeno i odredbom čl.7 Zakona o izmenama i dopunama Zakona o postupku upisa u katastar nepokretnosti i vodova, krši ustavnost i zakonitost, državu Republiku Srbiju dezintegriše kao demokratsku državu u kojoj postoji Vladavina prava, i uvodi je u dikaturu oligarhijske grupe na vlasti, a gradjane umesto u subjekte prava pretvara u object dominacije i prvi status roblja.
-Odbor za ljudska prava Leskovac predlaže Ministarsvu pravde i Vladi Republike Srbije da odredbu čl.55 Nacrta zakona o izmenama i dopunama krivičnog zakonika povuku iz procedure kao neustavnu i necivilizacijsku.
II.-Kršenjem odredbe čl.1 i čl.5 Univerzalne deklaracije o ljudskim pravima Ujedinjenih nacija, čl.7 Medjunarodnog pakta o gradjanskim i političkim pravima, čl.3 Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih Sloboda, čl.1, čl.2, čl.4, čl.5, čl.10, čl.11, čl.12, čl.13, čl.15 i čl.16 Konvencije Ujedinjenih nacija protiv mučenja i drugih svirepih, nečovečnih ponižavajućih kazni ili postupaka, protivno odredbama Smernica za politiku Evropske unije prema trećim zemljama u odnosu na torturu i druge oblike okrutnog, nečovečnog ili ponižavajućeg postupanja i kažnjavanja( br.2342 od 09 Aprila 2001 godine), protivno odredbama čl.23 st.1 i čl.25 Ustava Republike Srbije koje garantuju bez izuzetka da niko u Republici Srbije nesme biti povrgnut torturi, svirepom , nečovečnom postupanju ili kažnjavanju i ponašanju kojim mu službenik javne službe u vršenju službe namerno nanosi teške fizičke i duševne patnje, sa ciljem i u nameri da ga ponizi, da od njega ili trećeg lica dobije obeveštenje ili priznanje, da ga nezakonito kazni, za neko delo koje je ono ili neko treće lice počinilo, da ga uplaši iz pobuda zasnovanih na bilo kom obliku diskriminacije, Ministarstvo pravde Republike Srbije kršenjem odredbe čl.194 st.3 i st.5 Ustava Republike Srbije predlaže Vladi Republike Srbije da predloži narodnoj skupštini Republike Srbije da usvoji zakon o izmenama i dopunama krivičnog zakonika čijim članom 18 se iz kaznenog Sistema Republike Srbije briše krivično delo Iznudjivanje iskaza predvidjeno kao kažnjivo odredbom čl.136 Krivičnog zakonika, i da prekrši ustav, potvrdjene medjunarodne ugovore i opšteprihvaćena pravila medjunarodnog prava, i na taj način u kazneni sistem Republike Srbije perfidno uvede i legalizuje torturu, kao što je na pervifan način već uveliko legalizovala praksu nezvaničnog izvršenja Smrtne kazne na neformalan način nad zatvorenicima u srbskim kazamatima koji ne konvenirju odligarhijskoj grupi ili pojedincima na vlasti.
-Ovo zverstvo se vreši navodno na osnovu “zaključnim zapažanjima Komiteta protiv torture Ujedinjenih nacija”, koji je navodno dovoljno lud i nepismen da protivno navedenim propisima preporuči da se u kazneni sistem na perfidan način zakonom legalizuje tortura protivno Konvenciji Ujedinjenih nacija protiv mučenja i drugih svirepih nečovečnih ponižavajućih kazni ili postupaka.
-Ovakav predlog je u suprotnosti i sa stavom Evropskog suda za ljudska prava u Strazburu iz presude u slučaju Mahmut Kaya v.Turska(OdeljakI) od 28 marta 2000 godine, podnesak broj 22535/93, stavovi 115 i 116, Kojima je Sud zauzeo stav “ da čl.3 Konvencije zahteva od države potpisnice da preduzme mere čiji je cilj da se pojedincima garantuje da neće biti izloženi mučenju ili nečovečnom ili ponižavajućem postupanju ili kažnjavanju, uključujući i takvo zlostavljanje koje vrše pojedinci kao privatna lica”.
-“Ova obaveza države potpisnice može stoga postojati kada zakonski okvir ne obezbedjuje adekvatnu zaštitu, i kada organi vlasti ne preduzimaju razumne korake kako bi se izbegla opasnost od zlostavljanja o kojem su imali saznanja ili trebali da imaju saznanja”.
-U presudi u slučaju A v.Ujedinjeno Kraljevstvo od 23.Septembra 1998 godine, Izveštaji 1998-Vi u stavovima 22 do 24 Evropski sud za ljudska prava u Strazburu zauzeo je stavove “ da se od visokih strana ugovornica zahteva da donesu odgovarajuće zakonske odredbe, prema kojima su države dužne da preduzmu mere čiji je cilj da se pojedincima koji se nalaze u njihovoj nadležnosti garantuje da neće biti izloženi mučenju ili nečovečnom ili ponižavajućem postupanju ili kažnjavanju, uključujući i takvo zlostavljanje kojim pribegavaju lica u svom privatnom svojstvu”.
-Izmene krivičnog zakonika koje je Ministarstvo pravde Republike Srbije kršenjem odredbe čl.3 st.2 i čl.194 st.3 i st.5 ustava Republike Srbije, predložilo članom 18 Nacrta zakona o izmenama i dopunama krivičnog zakonika, protivne su kako ustavu, tako i medjunarodnom paktu o gradjanskim i političkim pravima, čl.3 Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih Sloboda, i navedenoj i dobro utvrdjenoj praksi Evropskog suda za ljudska prava u Strazburu, jer Republika Srbija više zakonom ne garantuju licima lišenim slobode u Republici Srbiji da neće biti izložena torturi, svirepom nečovečnom postupanju ili kanjavanju, i omogućavaju vršenje torture nad osudjenim licima, koja po zakonu više nije tortura već dozvoljeno ponašanje za koje se ne kažnjava, na koji način se obezvredjuju odredbe čl.137 Krivičnog zakonika i odredbe čl.5, čl.12, čl.13, čl.15 i čl.16 Konvencije Ujedinjenih nacija protiv mučenja i drugih svirepih nečovečnih ponižavajućih kazni ili postupaka, kao i mogućnost da zrtva torture potraži zaštitu pred Evropskim sudom za ljudska prava u Strazburu ili pred Komitetom protiv mučenja Ujedinjenih nacija.
-Ovom odredbom gradjanima se u Republici Srbiji oduzima pravni subjektivitet, pretvaraju se u objakt dominacije u početnom obliku ropstva, a državi se daje karatkter dikatature kao u vremenu generala Franka u Španiji, ili vojnih hunti u Čileu i Argentimi, u sred demokratske Evrope koja je okićena ljudskim pravima.
-Predlog Odbora za ljudska prava Leskovac je da član18 iz Nacrta zakona o izmenama i dopunama krivičnog zakonika Ministarsva pravde Republike Srbije treba povući iz procedure kao nehuman, nedemokratski, i necivilizacijski, jer bi odgovarao državi u kojoj vlada diktatura a ne demokratija po evropskim standardima.
III.-Primećujemo da u Nacrtu zakona o izmenama i dopunama krivičnog zakonika Ministarstvo pravde po ko zna koji put pravi stratešku grešku u kaznenom sistemu na način što u nedogled povećava i pooštrava već postojeće kazne Zatvor, kojom merom do sada u kaznenom sustemu nije postiglo nikakav efekt, osim što puni već prenatrpane srbske zatvore koji su umesto prevspitnih ustanova pretvoreni u radne logore u nekim slučajevimai “čekaonice za smrt”, i to u 60 % slučajeva povratnicima, zbog nepostojanja odgovarajaućih progarama postupanja i programa pripreme za otpust i mera pomoći nakon otpusta, i nepostojanja stručnih službi za sprovodjenje tih programa, pa u nedostaku zatvorskih kapaciteta za smeštaj zatvorenika i u onako prenatrpane srbske zatvore vlast počinje da gradi stadione za smeštaj uhapšenih, pritvorenih i zatvorenika, pod izgovorom da to radi u cilju unapredjenja propalog fudbala.
-Odbor za ljudska prava Leskovac predlaže da umesto nasumičnog povećavanja i pooštravanja kazni Zatvor predloženih od strane Ministarstva pravde Republike Srbije u nacrtu zakona o izmenama i dopunama krivičnog zakonika, u skladu sa odredbama dela 4.2 Strategije Vlade Republike Srbije za razvoj Sistema izvršenja krivičnih sankcija u Republici Srbiji do 2020 godine, Kratki pregled aktivnosti za period od 2018 do 2020 godine, Ministarstvo pravde predloži donošenje zakona u cilju delotvorne i momentalne primene u praksi Opšteprihvaćenih pravila medjunarodnog prava za Evropu i to:
-Preporuku br.R(99)22 Komiteta ministara Sveta Evrope državama članicama o prenatrpanosti zatvora i porastu broja zatvorenika,
-Preporuku Rec(200)22 Komiteta ministara državama članicama o unapredjenju sprovodjenja Evropskih pravila o sankcijama i merama u zajednici,
-Preporuku br.R(82)16 Komiteta ministara državama članicama o zatvorskom dopustu,
-Preporuku br.R(92)16 Komiteta ministara državama članicama o Evropskim pravilima o sankcijama i merama u zajednici,
-Rezoluciju(70)1 o praktičnom organizovanju mara za nadzor i postpenalnu pomoć uslovno osudjenim ili ili uslovno oslobodjenim počiniocima,
-Da ispravi neuspeli pokušaj Vlade Republike Srbije iz Decembra 2012 godine da Izmenama i dopunama čl.46 st.1 Krivičnog zakonika po hitnom postupku u krivično zakonodavstvo uvede Obavezan uslovni otpust” radi navodnog uskladjivanja sa propisimam Evropske unije” sa kojim ga nije uskladila, pa zato nije dao nikakve rezultate, i da u tu svrhu u Predloženom nacrtu zakona o izmenama i dopunama krivičnog zakonika Ministarstvo pravde predloži izmenu čl.46 st.1 Krivičnog zakonika kojom će u skladu sa odredbama iz Preporuke (2003)22Komiteta ministara Saveta evrope državama članicama o uslovnom otpustu, pogotovu u skladu sa odredbom pravila 20 te preporuke propisati:
-Imperativnom normom iz čl.46 st.1 Krivičnog zakonika da će se na uslovni otpust pustiti osudjeno lice koje je izdržalo 2/3 kazne, koje nije dva puta kažnjeno za teže disciplinske prestupe i kome nisu oduzete dodeljene pogodnosti.
-Što bi bio minimum objektivnih kriterijuma iz kojih se osnovano može očekivati da se osudjeno lice u dovoljnoj meri popravilo i da na slobodi neće vršiti krivična dela.
-Izmenom i dopunom čl.47 Zakona o izvršenju krivičnih sankcija iza stava jedan dodao bi se stav dva koji bi predvidjao obavezi nadležnog organa da po službenoj dužnosti pokrene postupak za puštanje na uslovni otpust osudjenog koji je ispunio minimum objektivnih kriterijuma propisanih noviranim čl.46 st.1 Krivičnog zakonika kojim se u kazneni sistem Republike Srbije uvodi institut Obavezan uslovni otpust u skladu sa Evropskim stndardima, u cilju rasterećenja zatvorskih kapaciteta i postepene i lakše reintegracije osudjenog u zajednicu kao gradjanin koji poštuje zakon.
-Iz člana 47 Zakona o izvršenju krivičnih sankcija bila bi brisana odredba iz stava 3 koja ovlašćuje kaznenu ustanovu da daje mišljenje nadležnom organu o opravdanosti uslovnog otpusta osudjenog koji je ispunio objektivne kriterijume iz čl.46 st.1 Krivičnog zakonika noviranog u skladu sa navedenom preporukom Komiteta Ministara, koja ne traži Mišljenje već objektivan izveštaj o statusu osudjenog lica.
-Ovo Mišljenje zatvora je do sada i sada najveća prepreka da uslovni otpust kao mera za rasterećenje zatvorskih kapaciteta i lakše uključivanja osudjenog u društvo zaživi u praksi, jer sudovi u 99,5% slučajeva odluke o zahtevima osudjenih za puštanje na uslovni otpust donose na osnovu Mišljenja zatvora iako Mišljenje zatvora kao uslov za pištanje na uslovni otpust nije propisano ni odredbom čl.46 Krivičnog zakonika ni odredbama čl.563 do čl.567 Zakonika o krivičnom postupku, a zatvorskim službenicima je omogucavalo da se nenormalno bogate uzimajući nova ci druge pogodnosti od zatvorenika da bi im za uzvrat dali pozitivno mišljenje.
-Odredbama čl.563 Zakonika o krivičnom postupku bilo bi propisano da se postupak za puštanje na uslovni otpust pokreće na molbu osudjenog i po Službenoj dužnosti od strane nadležnog organa, a odredbom čl.565 Zakonika o krivičnom postupku bilo bi propisano da osudjeno lice mora obavezno biti saslušano u postupku za puštanje na uslovni otpust kako je to propisano navedenom Preporukom Komiteta Ministara Saveta Evrope.
-Treba razmotriri mogućnost da postupak za puštanje za uslovni otpust ne sprovode sud i tužilaštvo koji su osudjenog poslali u zatvor već da se formira nezavisno kompetentno telo u čijem radu bi pored renomiranih i nekompromitovanih pravnika, predstavnika Cvetara za socijalni rad, zatvorskih vlasti i dr.bile uključene i kompetentne nevladine organizacije koje se bave ljudskim pravima i materijom kaznenog sistema.
-U cilju rasterećenja zatvorskih kapaciteta i a pogotovu smanjenja recidiva, jer se u srbskim zatvorima nalazi 60% posto povratnika, umesto povećanja i pooštravanja kazne Zatvor kojom se samo pune zatvori i povećavaju budžetski troškovi za njihovo finasiranje, izanenama i dopunama zakona o izvršenju krivičnih sankcija zatvorske vlasti i Poverenici za izvršenje vanzavodskih sankcija i mera bi morali u roku od dva meseca od prijema osudjenog na izdržavanje kazne Zatvor, za svako osudjeno lice da urade Individualizovani i u praksi primenljiv program pripreme za otpust i mera pomoći nakon otpusta u skladu sa Evropskim standardima, koji će se preispistivati na svaka dva meseca, a koji danas nema nijedan zatvorenik u srbskim zatvorima, i da se vrši stalna kontrola stručnosti rada zatvorskih službenika i Poverenika za izvršenja vanzavodskih sankcija i mera u tom pogledu uz pretnju otpusta iz radnog odnosa.
-Iz navedenih razloga Odbor za ljudska prava Leskovac predlaže da se odredbe čl.18 i čl.55 Nacrta Zakona o izmenama i dopunama krivičnog zakonika koje je Ministarstvo pravde stavilo na javnu raspravu u period od 01.Oktobra do o1 Novembra 2024 godine povuku iz procedure, da predložena povećanja kazne ne treba prihvatiri jer su kontraproduktivna i do sada nisu dala nikakve rezultate, samo povećavaju budžetske trosškove, a da efikasno treba primeniti u praksi sistem kazni i mera u zajednici u skladu sa Evropskim standardima, zahtevati visoku stručnost i obučenost zatvorskog osoblja i poverenika za izvršenje vanzavodskih sankcija i mera u primeni tih sankcija i pripremi za njihovu primenu, uz efikasnu kontrolu osoblja na njihovom sprovodjenje, a ne da kao do sada u radno vreme piju kafu.
-Istovremeno Odbor za ljudska prava Leskovac izražava duboku zabrinutost što do sada zbog predloženih neustavnih i necivilizacijskih izmena i dopuna krivičnog zakonika predloženih u članovima 18 i 55 Nacrta zakona o izmenama i dopunama krivičnog zakonika koje je predložilo Ministarstvo pravde Republike Srbije, nisu regovale advokatske komore, kancelarije misije Evropske unije i ambasador Evropske unije u Republici Srbiji, nevladine organizacije koje se bave zaštitom ljudskih prava, Nacionalni mehanizam za prevenciju torture, sudije tužioci i slično već ćute u situaciji kada treba da vrište.
-Obradio Dragutin Vidosavljević pravnik i operativni saradnik Odbora za ljudska prava Leskovac.
Zakoniti zastupnik
Odbora za ljudska prava Leskovac
Dobrosav Nešić,
Zahtev za pristup informacijama od javnog značaja od KPZ-a Niš
Committee for Human Rights
Serbia, 16 000 Leskovac
Office: 37 Svetozara Markovica
Phone: +38116215922
email: nesic@eunet.rs
Leskovac, 25 July, 2024
Penitentiary Institution in Nis
To: The person authorised to act upon requests for access to information on public importance
18 106 Nis
Milka Protic settlement
REQUEST by
The Committee for Human Rights Leskovac, from Leskovac, 37/2 Svetozara Markovica Street, represented by the legal representative, Nesic Dobrosav, from Leskovac
– For access to information of public importance;
– Filed according to the articles 2, 3 and 15 of the Law on free access to information of public importance;
– Number of copies 1;
– No attachments;
– Committee for Human Rights Leskovac kindly asks the Penitentiary Institution in Nis, based on the stipulations of the Law on free access to information of public importance; articles 46 and 51 of the Constitution of Serbia; and article 10 of the EU Convention on human rights protection and basic Freedoms, to issue and send over the mail the copy of the document containing the data about the working of the institution which it must possess, that is:
– A copy of the document containing the legal basis according to which the Penitentiary Institution in Nis, as opposed to the stipulations of articles 76, and 77, paragraph 1 of the Law on Executions of Criminal Sanctions, regulations number 4 and 72, paragraph 1 of the European Prison Rules and article 4, paragraph 2 of the Rulebook on measures for maintaining order and safety in prisons, applies the measure Special security measure – Accommodation under increased supervision from the article 151 of the Law on execution of Criminal Sanctions and articles 30 and 33 of the Rulebook on measures for maintaining safety and security in prisons (Official Gazzette of the Republic of Serbia 105/2014), in the basement rooms of the Special object outside the prison premises from the article 27, paragraph 1 of the Rulebook on measures for maintaining safety and security in prisons, in rooms which are buried in the ground, do not have sufficient light, air and are not airy and do not fit the general standards for premises in which convicted people are accommodated, as prescribed by the regulations of the Law on execution of criminal sanctions, Rulebook on house order in Prisons and regulations of the articles 37, paragraph 5 of the Rulebook on measures for maintaining order, safety and security in prisons, and, in the way which represents inhumane or humiliating proceedings by which human dignity of the convicted people is insulted, if the information is correct about such proceedings towards the emprisoned in this prison.
Legal representative,
Committee for Human Rights Leskovac
Dobrosav Nesic
Izveštaj za 2023. godinu
MINISTARSTVO PRAVDE REPUBLIKE SRBIJE
Sector za pravosudje
Odeljenje za nadzor u pravosudnim organima
U toku 2023.godine za pruzanje pravne pomoci ovom Odboru se obratilo 285 lica,koji su dolaskom u nase prostorije ili preko web sajta ili dopisom trazili Pravnu pomoc.
Analizom slučajeva ljudi koji su se u 2023 godini obraćali za pomoć I podršku Odboru za ljudska prava Leskovac utvrdjemo da su nam se za pomoć i podršku obraćale sledeće kategorije ljudi I to:
1.-Lica Kojima su sudovi u Republici Srbiji posle 01.12.2019 godine izrekli kaznu Zatvor u trajanju od 30 do 40 godina, koja je iz kaznenog Sistema Republike Srbije izbrisana Zakonom o izmenama i dopunama Krivičnog zakonika objavljenom u Službenom Glasniku Republike Srbije br.35/2029, kršenjem odredbi čl.34 st.2, 143 st.2, čl.145 st.2 I čl.197 st.3 Ustava Republike Srbije, čl.15 st.1 Medjunarodnog pakta o gradjanskim i političkim pravima i čl.5 Krivičnog zakonika Republike Srbije.
-Smatramo za potrebno da kao primer navedemo Slučaj Ace Djordjevića iz sela Vrandol kod Bele Palenke koga je Okružni sud u Nišu pravnosnažnom presudom K.br.188/04 od dana 22.08.2005 godine osudio na kaznu Zatvor u trajanju od 40(četrdeset) godina, zatim Osnovni sud u Požarevcu ga osudio na kaznu Zatvor u trajanju od 6(šest) meseci pravnosnažnom presudom 89 K.br.96/21 od dana 23.05.2022 godine, a dana 02.02.2023 godine Viši sud u Nišu ga je za isto delo osudio na Jedinstvenu kaznu Zatvor u trajanju od 40(četrdeset) godina, KOJA NIJE POSTOJALA U KAZNENOM SISTEMU REPUBLIKE SRBIJE na dan 02.02.2022 godine, tako da u Kazneno popravnom zavodu Požarevac u Zabeli izdržava kaznu zatvor u ukupnom trajanju od 80(osamdeset) godina i 6(šest) meseci, što je nezabeleženo u istoriji Srbskog pravosudja.
-Napisana je Ustavna žalba Ustavnom sudu Srbije sa zahtevom za izdavanje Privremene mere, o kojoj po ustaljenoj praksi taj sud ne oslučuje.
-Karakterističan je slučaj i Vladimira Božovića iz Užica koga su Viši sud u Užicu presudom K.br.8/29 od 08.06.2020 godine, Apelacioni sud u Kragujevcu presudom Kž 1 498/20 od 18.09.2020 godine, i Vrhovni sud Srbije presudom Kzz 1430/2020 od 04.02.2021 godine osudili na kaznu Zatvor u trajanju od 30(godina), koja u vreme sudjenja NIJE POSTOJALA U KAZNENOM SISTEMU Republike Srbije a protivno Odluci Ustavnog suda Srbije IU broj 192/2003 od 15.01.2004 godine objavljene u Službenom glasniku Republike Srbije br.17/2004 od dana 25.02.2004 godine.
-Ovo je poražavajuće dokumentovano saznanje da sudovi u Republici Srbiji ne primenjuju ustav, potvrdjene medjunarodne ugovore, zakon i Odluke ustavnog suda već primenjuju privatnu neregulisanu pravdu, uzrokujući opštu pravnu nesigurnost u Republici Srbiji.
2.-Za pomoć su nam se obraćala i osudjenja lica koja u zatvorima u Republici Srbiji, pre svega u Tajnom specijalnom istražnom zatvoru Ministarstva pravde i Uprave za izvršenje krivičnih sankcija koji posluje pod lažnim nazivom fiktivnog Kazneno popravnog zavoda u beogradu zatvorenog tipa sa posebnim obezbedjenjem i u Kazneno popravnom zavodu Požarevac u Zabeli, masovno izdržavaju nepostojeće kazne Zatvor od 30 do 40 godina sa zahtevima da im pomognemo u pisanju zahteva za obnovu postupaka, da bi u skladu sa odredbama čl.34 st.2, čl.197 st.3, čl.142 st.2 i čl.145 st.2 Ustava Republike Srbije, čl.15 st.1 Medjunarodnog pakta o gradjanskim I političkim pravima i čl.5 st.1 i st.2 Krivičnog zakonika bili kažnjeni po trajanju blažom kaznom Zatvor od 20(dvadeset) godina kao maksimalno zaprećenom po odredbi 43 st.1 t.2 i čl.45 st.1 Krivičnog zakonika, koji su svi zahtevi odbijeni, suprotno praksi sudova u Republici Srbiji iz 2002 i 2003 godine kada su sudovi po službenoj dužnosti Smrtnu kaznu zamenjivali blažom kaznom Zatvor.
3.-Beležimo i dosta slučajeva povrede prava na Pravično sudjenje koje je gradjanima garantovano odredbom čl.32 st.1 Ustava Republike Srbije i čl.6 st.1 Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih Sloboda, gde bi izdvojili slučaj Nikolić Dejana iz Vranja kome je Osnovni sud u Vranju u predmetu K.br.239/22 SUDIO U ODSUSTVU iako je on bio dostupan sudu jer se nalazio u pritvoru u zgradi Okružnog zatvora u Vranju koja je na 20 metara od zgrade suda, pa ga je presudom K.br.239/22 od dana23.06.2023 godine i osudio u odsustvu na kaznu Zatvor, i završio Glavni pretres a da nije izdao naredbu zatvoru da Dejana kao okrivljenog, koji je težak invalid i ne može sam da po pozivu dodje pred sud, dovede na sudjenje da bi ga sud saslušao i dao mu mogućnost da se brani.
-Viši sud u Vranju i Vrahovni sud Srbije su potvrdili takvu presudu, što je jedinstven slučaj u istoriji pravosudja, da sud sudi u odsustvu okrivljenom koji je u pritvoru na 20 metara od suda.
-Ovde treba pomenuti i slučaj Miloša Delibašića iz Beograda koga je Ministarsvo pravde Republike Crna Gora izručila Ministarstvu pravde Republike Srbije za jedno delo za koje je traženo izručenje, a za drugo delo zahtev za izručenje je odbijen, a Viši sud u Beogradu ga je oslobodio za delo za koje je izručen, a osudio ga za delo za koje zahtev Ministarstva pravde Republike Srbije za izručenje odbijen.
-Zabrinjava slučaj Stojanović Gorana iz Leskovca koga je Viši sud u Leskovcu presudom K.br.33/22 od dana 14.12.2022 godine osudio da je u Martu mesecu 2014 godine ubio lice koje je pravnosnažnom sudskom odlukom proglašeno da je mrtvo još u Februaru 2014 godine, iako ne postoji ni leš navodno ubijenog, ni sredstvo kojim je delo izvršeno, ni način-mehanizam izvršenja dela,odnosno iako ne postoji samo krivično delo, pa imenovani na osnovu tave sudske odluke izdržava kaznu od 15 godina u Kazneno popravnom zavodu u Nišu, jer su je potvrdili i Apelacioni sud u Nišu i Vrhovni sud Srbije.
4.-Beležimo slučajeve osudjenih lica koja su u srbskim zatvorima pre svega u Kazneno popravnim zavodima u Beogradu, Požarevcu i Nišu žrtve tortute ili svirepog, nečovečnog ponižavajućeg postupanja ili kažnjavanja.
-Pored teških slučajeva torture u slučajevima Djure Momirova, Živković Toplice, Nikolić Dejana i drugih, beležimo imteresantan slučaj nečovečnog i ponižavajućeg postupanja zatvorskih vlasti u Kazneno popranom zavodu u Nišu prema osudjenom licu Stojiljković Igoru kome zatvorske vlasti i posle (osam) godina u zatvoru uskraćuju pravo na posete bliskih srodnika i prijatelja koji trebaju da mu daju podršku nakon izlaska iz zatvora.
-Takodje zapažamo da ima osnova za sumnju da se u zatvorima u Srbiji nezvanično i na neformalan način izvršavaju Smrtne kazne nad osudjenim licima koja ne konveniraju zatvorskim vlastima,uskraćivanjem odgovarajuće hrane,lekova i medicinske pomoći bolesnim zatvorenicima, stavljanjem u uslove u kojima im se bolest i zdravlje pogoršavaju, jer se slučajevi ubistva zatvorenika u srbskim zatvorima ne istražuju a počinioci ne procesuiraju, čime je život zatvorenika u srbskim zatvorima postao jeftiniji nego na ukrajinskom razištu.Skorašnji je slučaj ubistva Branka Ilica u Kazneno popravnom zavodu Požarevac u Zabeli.
5.-Na osnovu dokumentacije koju nam donose tražioci pomoći i podrške uočavamo zabrinjavajuću pojavu da Vrhovni sud Srbije i Ustavni sud Srbije kršeći odredbe čl.36 Ustava Republike Srbije, čl.13 Evropske konvencije zaštitu ljudskih prava I osnovnih Sloboda, Brajtonske deklaracije i Deklaracije iz Interlakena o budućnosti Evropskog suda za Ljudska prava u Strazburu,Komiteta minsitara Saveta Evrope, Preporuke br.R.(2004)6 Komiteta ministara saveta Evrope zemljama članicama o poboljšaju domaćih pravni sredstava, gradjanima Republike Srbije uskraćuju pravo na Delotvoran pravni lek pred domaćim vlastima, u koju svrhu Vrhovni sud Srbije koristi zamenu teza pa Zahteva za zaštitu zakonitosti koji su mu podneti zbog povrede zakona po čl.485 st.1 t.1 i st.2 Zakonika o krivičnom postupku, čije podnošenje nije vezano za rok, odbacuje ili odbija masovno sa obrazloženjem da se oni mogu podneti samo zbog povrede odredaba Zakonika o krivičnom postupku navedene u čl.485 st.4 Zakonika o krivičnom postupku i to u roku od 30 dana od dana dostavljanja pravnosnažne odluke, kako zaštitio od ogovornosti sudije koje krše zakon na štetu gradjana.
-U istom cilju Ustavni sud koristi jezičko pravnu konstrukciju da je ustavna zažba posebno I izuzetno pravno sredstvo, što ne propisuje ni ustav ni Zakon o ustavnom sudu a Evropski sud za ljudska prava u Strazburu je u slučaju Vinčić i drugi protiv Srbije utvrdio da je Ustavna žalba najobičnije domaće delotvorno pravno sredstvo, i da Ustavni sud nije instaniconi sud iako svi podnodioci ustavne žalbe od njega traže da utvrdi povrede ustava, a ne da postupa kao instancioni sud.
-U tom kontekstu imamo dosta slučajeva u kojima srbska policija i tužilaštvo nesprovodjenjem potražnih ili istražnih radnji odbijaju da gradjanima pruže zaštitu povredjenih ili ugroženih ljudskih prava, pogotovu kada su povredjena radnjama organa vlasti ili radnjama monopolskih ili oligarhijskig grupa ili pojedinaca u koju svrhu je srbsko tužilaštvo, posebno odeljenje za borbu protiv korupcije I organizovanog kriminala izgradilo i neguje svojevrsnu “kulturu nekažnjavanja”.
-Primera radi iz Akta Višeg javnog tužilaštva Posebnog odeljenja za suzbijanje korupcije u Nišu PI 50/23 od dana 13.04.2023 godine se utvrdjuje da je to tužilaštvo od osnivanja dana 01.03.2018 godine do dana 31.12.2022 godine primilo 5.744 krivične prijave,a da je u samo 662 slučajeva uspešno optužilo, dok je 3.279( tri hiljadedvesta sedamdeset I devet) prijave odbacilo.Na sto prijave koje je uzelo u postupak 600 je odbacilo.
6.-Rasprostranjeni su i slučajevi povrede prava na imovinu od strane Republičkog gedoetskog zavoda koji odbija da prava gradjana na nepokretnostu upiše u katastar nepokretnosti u rokovima propisanim Zakonom o postupku upisa u katastar nepokretnosti i vodova, ili odbija da ta prava upiše prema podacima iz elaborate katastarskih radova, ili jednostavno odbija da prava gradjana uopšte upiše u katstar nepokretnosti povredom čl.9 Zakona o opštem upravnom postupku i načela “dobre uprave”, kao i načela Poverenja u katastar iz čl.63 Zakona o državnom premeru i katastru, na koji način gradjane lišava prava na imovinu, i stvara imovinsko pravnu nesigurnost u državi Republici Srbiji.
-Karakterističan je slučaj Luke Vidosavljevića iz Leskovca koji je kupio stan, platio kupoprodajnu cenu za stan, platio porez na promet apsolutnih prava, a načelnik Službe za katastar nepokretnosti u Leskovcu je taj stan u katastar nepokretnosti upisao u svojinu na dve komšinice.
-Republički geodetski zavod kšenjem odredbi čl.9 i čl.56 Zakona o opštem upravnom postupku, čl.46 Ustava Republike Srbije i čl.10 Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih Sloboda, ne dozvoljava gradjanima Republike Srbije koji imaju opštu poslovnu sposobnost pa I onima sa završenim pravnim fakultetima i položenim pravosudnim ispitima da se njemu I Službama za katastar nepokretnosti obraćaju neposredno, na način sto bi podneske, osim zahteva za upis prava u katastar nepokretnosti, predavali u papirnatom obliku na šalterima Službi za katastar nepokretnosti, primorava ih da se obraćaju preko advokata da bi im povećali troškove a advokatima napravili profit, ili elektronskim putem iako 90% gradjana nema kompjutere ili njime ne ume da rukuje da bi podnosili podneske elektronskim putem na koji način im protivno ustavu, zakonu i ratifikovanim medjunarodnim ugovorima povredjuje osnovno ljudsko parvo na Slobodu izražavanja, iz kojih razloga je Odbor za ljudska prava Leskovac Ustavnom sudu Srbije podneo Inicijatvu za ocenu ustavnosti odredbe čl.7 Zakona o izmenama i dopunama zakona o postupku upisa u katastar nepokretnosti I vodova objavljenom u Službenom glasniku Republike Srbije br.92/2023, sa predlogom za odredjivanje privremene mere, o kojoj disfunkcionalni Ustavni sud ne odlučuje.
7.-Beležimo pojavu da Lokalna poreska administracija u Leskovcu naplaćuje porez na imovinu i posebnu naknadu za zaštitu i unapredjenje životne sredine za nepokretnosti gradjanima na koje nisu stekli parvo svojine u skladu sa zakonom upisom u katastar nepokretnosti, a ne naplaćuje od katastarskih vlasnika, sa obrazloženjem da se pravo svojine na nepokretnosti stiče po Zakonu o porezu na imovinu overom ugovora o prometu nepokretnosti kod suda, a ne po osnovu odredbi Zakona o osnovama svojinsko pravnih odnosa, Zakona o državnom premeru i katastru i Zakona o postupku upisa u katastar nepokretnosti i vodova upisom u katastar nepokretnosti, danom kada je rešenje o upisu postalo konačno, zbog čega mislimo da je neophodno da Ministarstvo pravde u saradnji sa Ministarstvom finansija i pravnim fakultetom u Beogradu organizuje predavanje za direktore filijala Poreske uprave i da ih upozna na koji način i u kom trenutku se stiče pravo svojine na nepokretnosti.
8.-Na kraju želimo da Ministarstvu pravde ukažemo da smo zabrinuti što godinu dana ne želi da u registar pružaoca besplatne pravne pomoći upiše Dragutina Vidosavljevića iz Leskovca diplomiranog pravnika sa položenim pravosudnim ispitom, kao lice koje pruža besplatnu pomoć u Odboru za ljudska prava Leskovac, i da Ministarstvu pravde po treći put uputimo zahtev da isto lice upiše kao lice koje pruža besplatnu pravnu pomoć u Odboru za ljudska prava Leskovac.
Zakoniti zastupnik
Odbora za ljudska prava Leskovac
Dobrosav Nešić,
Leskovac,23.januar.2024.godine
Pritužba Ustavnom sudu Srbije
USTAVNOM SUDU SRBIJE
Predsedniku Ustavnog suda
11000 B E O G R A D
Bulevar Kralja Aleksandra br.15
P R I T U Ž B A
Odbora za Ljudska prava Leskovac, 16000 Leskovac ul.Svetozara Markovića br,37/2, koga zastupa Zakoniti zastupnik Dobrosav Nešić
Primeraka jedan Podneta na osnovu čl.56 Ustava Republike Srbije
Bez priloga Zbog prekomernog odugovlačenja postupka po
Ustavnoj žalbi pred Ustavnim sudom Srbije
Gospodine predsedniče
-Odbor za ljudska prava Leskovac je nevladina organizacija koja se bavi radom na zaštiti i afirmaciji ljudskih prava koja su ljudima pa i gradjanima Republike Srbije garantovana Deklaracijom Generalne skupštine Ujedinjenih nacija o ljudskim pravima, potvrdjenim medjunarodnim ugovorima, Opšteprihvaćenim pravilima medjunarodnog prava i Ustavom Republike Srbije.
-Odboru za Ljudska prava leskovac za pomoć se obratio Dragutin Vidosavljević iz Leskovca ul.Sindjelićeva br.7a, koji navodi da je dana 10.03.2017 godine iz Kazneno popravnog zavoda u Nišu, preporučeno poštom na povratnicu i na potvrdu pošte 18106 Niš RE 206011130RS od dana 13.03.2017 godine, Ustavnom sudu Republike Srbije podneo blagovremenu i dopuštenu Ustavnu žalbu, koja je u Ustavnom sudu primljena dana 15.03.2017 godine i zavedena pod Už.2153/17, sa svim potrebnim dokazima da je u nelegalno sagradjenom Objektu Ministarstva pravde i Uprave za izvršenje krivičnih sankcija Republike Srbije sagradjenom u krugu Kazneno popravnog zavoda-Beograd u Padinskoj Skeli otvorenog tipa, koji je specijalno namenjen za smeštaj lica Lišenih slobode, odnosno uhapšenih i pritvorenih po čl.2 st.1 t.23 Zakonika o izvršenju krivičnih sankcija, koji kao takav nigde nije zavanično registrovan, pa predstavlja Tajni specijalni istražni zatvor, zbog čega posluje pod nazivom fiktivnog Kazneno popravnog zavoda u Beogradu zatvorenog tipa sa posebnim obezbedjenjem koji je osnovan, a na toj lokaciji
NIKADA NIJE SAGRADJEN NITI POSTOJI NA TERENU, bio zatvoren kao OSUDJENO LICE od strane Ministarstva pravde Republike Srbije i Uprave za izvršenje krivičnih sankcija u Beogradu i bio primoran da izdržava dugogodišnju kaznu Zatvor u trajanju od 10(deset) godine na način opisan u ustavnoj žalbi, koji po Ustavu Republike Srbije, ratifikovanim medjunarodnim ugovorima i Prepruci Zaštitnika gradjana u svojstvu Nacionalnog mehanizma za prevenciju torture Del.br.25085 od dana 01.07.2016 godine, predstavlja nečovečno i ponižavajuće postupanje, na način opisan u ustavnoj žalbi.
-Gospodin Vidosavljević navodi da je tražio da Ustavni sud po podnetoj Ustavnoj žalbi u skladu i na osnovu čl.22 st.1,čl.36 i čl.166 st.1 i čl.170 Ustava Republike Srbije, čl.82 do 89 Zakona o Ustavnom sudu, i odlukom Evropskog suda za ljudska prava u Strazburu u slučaju Vinčić i drugi protiv Srbije, a u smislu Preporuke br.R(2004)6 Komiteta Ministara saveta Evrope državama članicama o poboljšanju domaćih pravnih sredstava, Deklaracije iz Interlakena sa Konferencije na visokom nivou o budućnosti Evropskog suda za Ljudska prava u Strazburu, čl.5 Konvencije ujedinjenih nacija protiv mučenja i drugih nečovečnih, ponižavajućih kazni ili postupaka, zasnuje svoju nadležnost, da utvrdi da je u navedenom Tajnom specijalnom istražnom zatvoru Ministarstva pravde i uprave za izvršenje krivičnih sankcija u Beogradu, koji posluje pod nazivom i fiktivnog Kazneno popravnog zavoda u Beogradu zatvorenog tipa sa posebnim obezbedjenjem, bio izložen nečovečnom i ponižavajućem postupanju na način kojim mu je povredjeno pravo na Nepovredivost fizičkog i psihičkog integritete koje mu je garantovano odredbom čl.25 st.2 Ustava Republike Srbije i čl.3 Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda i čl.16 Konvencije Ujedinjenih nacija protiv mučenje i drugih svirepih, nečovečnih, ponižavajućih kazni ili postupaka, kao i već dobro utvrdjenom praksom medjunarodnih institucija koje prate primenu zabrane povrede ovog prava, da mu pruži zaštitu od takvog postupanja i da mu dosudi naknadu nematerijalne štete na ime pravičnog zadovoljenje za pretrpljene fizičke i psihičke patnje, a da USTAVNI SUD BEZMALO SEDAM(7) GODINA NIJE DONEO NITI MU JE DOSTAVIO ODLUKU PO USTAVNOJ ŽALBI PO PRAVILIMA O LIČNOJ DOSTAVI.
-Ova činjenica uz činjenice da Zaštitnik gradjana u svojstvu Nacionalnog mehanizma za prevencju torture već utvrdio da izvršenje kazne Zatvor nad osudjenim licima u objektu fiktivnog Kazneno popravnog zavoda u Beogradu zatvorenog tipa sa posebnim obezbedjenjem predstavlja nečovečno i ponižavajuće postupanje, daje osnova za sumnju da se Ustavni suda Republike Srbije javlja kao pokrovitelj ovakvih zverstava koja političke i pravosudne vlasti masovno sprovode nad osudjenim licima u Republici Srbiji kakav je slučaj i gospodina Vidosavljevića, na način što neodlučivanjem prikriva ovakve slučajeve sa ciljem da se oni marginalizuju u cilju zaštite pripadnika političke i pravosudnih vlasti od krivične i gradjanske odgovornosti, što mu po našem mišljenu daje karakter „uslužnog suda“ u funkciji vlasti, a ne institucije koja je nadležna da štiti i afirmiše ljudska prava, a sudije suda stavlja u poziciju mogućih saučesnika u ovim masovnim zverstvima, koja se od 01.12.209 godine manifestuju i nezakonitim izvršenjem kazni Zatvor koje ne postoje u kaznenom sistemu Republike Srbije, u ovoj tajnoj pritvorskoj ustanovi.
-Na to ukazuje i činjenica koja nas posebno nas brine, da je Ustavni sud Srbije u cilju prikrivanja ovakvih i sličnih slučajeva čije rešenje u skladu sa Ustavom, ratifikovanim
medjunarodnim ugovorima Opšteprihvaćenim pravilima medjunarodnog prava, medjunarodnim standardima i Praksom institucija koje nadziru njihovu primenu ne bi odgovaralo političkim vlastima u Republici Srbiji, razradio posebnu „jezičko- pravnu konstrukciju“ na osnovu koje odbacuje ustavne žalbe u takvim slučajevima“da je Ustavna žalba posebno i izuzetno pravno sredstvo“, iako tako nešto nije propisano ni Ustavom Republike Srbije ni Zakonom o ustavnom sudu, a Evropski sud za ljudska prava u Strazburu je u slučaju Vinčić i drugi protiv Srbije utvrdio da je Ustavna žalba obično, po domaćem pravu delotvorno pravno sredstvo, a da“Ustavni sud nije instancioni sud“, iako nijedan pismen podnosilac ustavne žalbe ne traži od njega da se ponaša kao „instancioni sud“, već da utvrdjuje postojanje ili nepostojanje ustavom garantovanih prava gradjana.
-Iako na žalost ni Zakonom o ustavnom sudu ni Poslovnikom o radu Ustavnog suda nije propisan rok u kome je Ustavni sud Srbije dužan da donese i gradjanima dostavi odluke po podnetim ustavnim žalbama, smatramo da je rok od 6(šest) godina i 9(devet) meseci u kome Ustavni sud nije doneo i gospodinu Vidosavljeviću nije dostavio odluku po njegovoj ustavnoj žalbi“nerazumno i neprihvatljivo dug rok“ u kome Ustavni sud Srbije nije prepoznao svoju obavezu iz čl.5 Konvencije Ujedinjenih nacija protiv mučenja i drugih svirepih, nečovečnih, ponižavajućih kazni ili postupaka, da uspostavi svoju nadležnost i da donese odluku kojom će slučaj gospodina Vidosavljevića rešiti u skladu sa Ustavom i medjunarodnim standardima.
-Iz navednih razloga po osnovu čl.56 Ustava Republike Srbije, Odbor za ljudska prava Leskovac Vam podnosi ovu Predstavku sa zahtevom da preduzmete delotvorne mere da Ustavni sud po ustavnoj žalbi gospodina Vidosavljevića donese odluku u skladu sa ustavom i medjunarodnim standardima i da mu istu dostavi u kratkom roku, a da o preduzetom obavestite Odbor za ljudska prava Leskovac.
Zakoniti zastupnik Odbora za ljudska prava
Leskovac,
Nešić Dobrosav,
POŠTOVANJE OSNOVNIH STANDARDA KAZNENOG PRAVA U KAZNENOM SISTEMU REPUBLIKE SRBIJE / COMPLIANCE WITH BASIC STANDARDS OF CRIMINAL LAW IN THE CRIMINAL SYSTEM OF THE REPUBLIC OF SERBIA
SRPSKA VERZIJA:
-Po odredbama čl.194 st.1Ustava Republike Srbije pravni poredak Republike Srbije je jedinstven, po st.2 ustav je najviši pravni akt Republike Srbije, a po st.3 svi zakoni i opšti akti doneti u Republici Srbiji moraju biti saglasni sa Ustavom.
Po odredbama čl.194 st. 4 Ustava , potvrdjeni medjunarodni ugovori i opšteprihvaćena pravila medjunarodnog prava deo su pravnog poretka Republike Srbije, potvrdjeni medjunarodni ugovori ne smeju biti u suprotnosti sa Ustavom, a po st.5 tog člana zakoni i drugi opšti akti doneti u Republici Srbiji ne smeju biti u suprotnosti sa potvrdjenim medjunarodnim ugovorima i opšteprihvaćenim pravilima medjunarodnog prava.
-Po odredbi čl.16 st.2 Ustava Republike Srbije opšteprihvaćena pravila medjunarodnog prava i potvrdjeni medjunarodni ugovori, sastavni su deo pravnog poretka Republike Srbije i neposredno se primenjuju, a potvrdjeni medjunarodni ugovoru moraju biti u skladu sa Ustavom.
-Po odredbi čl.18 st.1 Ustava Republike Srbije”ljudska i manjinska prava zajamčena ustavom neposredno se primenjuju”
-Po odredbama čl.18 st.2 Ustava Republike Srbije, Ustavom se jemče, i kao takva, neposredno se primenjuju ljudska i manjinska prava zajamčena opšteprihvaćenim pravilima medjunarodnog prava, potvrdjenim medjunarodnim ugovorima i zakonima.
-Po odrebi cl.18 st.3 Ustava Republike Srbije odredbe o ljudskim i manjinskim pravima tumače se u korist unapredjenja vrednosti demokratskog društva, saglasno važećim medjunarodnim standardima ljudskih i manjinskih prava, kao i praksi medjunarodnih institucija koje nadziru njihovu primenu.
– Po odredbama čl.21 st.1 Ustava Republike Srbije, pred Ustavom i zakonom, SVI su jednaki, a po odredbi st.2 SVAKO ima pravo na jednaku zakonsku zaštitu bez diskriminacije, po bilo kom osnovu.
-Odredbama čl.34 st.2 Ustava Republike Srbije krivična dela i krivične sankcije odredjuju se Zakonom , a kazne se odredjuju prema propisu koji je važio u vreme kada je delo učinjeno, izuzev kada je kasniji propis povoljniji za učinioca.Ustav kao najviši pravni akt u Republici Srbiji za primenu ovog standarada, ne koristi procesne termine, kao što su “osumnjičeni”, “okrivljeni” i “optuženi” kojim se označavaju lica za koje nije u skladu sa zakonom utvrdjeno da su učinila krivično delo, i za koja važi pretpostavka nevinosti, već koristi termin “Učinioc”, koji se koristi za lice za koje je nesumnjivo utvrdjeno da je učinilo krivično delo, niti propisuje da će se odredba o primeni kasnije donetog zakona koji je blaži za učinioca, nejednako i selektivno primenjivati samo na lica koja imaju status”osumnjičenog”, “okrivljenog” ili”optuženog”, a ne i na “učinioca”krivičnog dela za koga je pravnosnažnom presudom utvrdjeno da je učinio društveno opasno delo, koje je zakonom odredjeno kao krivično delo.
-Ustavom Republike Srbije propisana je retroaktivna primena krivičnog zakona, ali samo u korist UČINIOCA.
– To pravo učiniocu krivičnog dela priznaje i Medjunarodni pakt o gradjanskim i političkim pravima kao ratifikovani medjunarodni ugovor(Službeni list SFRJ br.7/1971), odredbom čl.15 st.1 da “Ako posle izvršenja krivičnog dela zakon predvidja lakšu kaznu krivac treba da se koristi time.Medjunarodni pakt o gradjanskim i političkim pravima još je konkretniji pri odredjivanju svojstva lica koje može i treba da koristi privilegiju kasnije donetog blažeg zakona, koristeći termin “krivac”kao oznaku za lice za koje je nadežni u skladu sa zakonom ustanovljeni sud, u zakonito i pravično sprovedenom sudskom postupku pravnosnažnom presudom utvrdio da je izvršilo krivično delo i da je KRIVO.
– Ovim ratifikovanim medjunarodnim ugovorom nije propisano da se ova odredba o primeni kasnije donetog blažeg zakona primenjuje selektivno i nejednako samo kao “procesna odredba” na lica koja imaju status “osumnjičenih”, “okrivljenih” i “optuženih” prema kojime je krivični postupak u toku, i za koja veži pretpostavka nevinosti, već naprotiv da se primenjuje na lice koje je krivo.
-Odrebom čl.33 “Posebna prava okrivljenog”, Ustav Republike ne priznaje okrivljenom kao posebno pravo da se samo i isključivo na njega primenjuje medjunarodni standard o primeni kasnije donetog zakona koji je blaži, a koji važi za učinioca po Ustavu ili za krivca po Medjunarodnom paktu o gradjanskim i političkim pravima.
– Ovaj medjunarodni standard ne predvidja Zakonik o krivičnom postupku da se primenjuje isključivo na lica za koja je redovni krivični postupak u toku, već se primenjuje odredba čl.5 st.2 Krivičnog zakonika koja se u skladu sa odredbom čl.34 st.2 Ustava Republike Srbije i čl.15 st.1 Medjunarodnog pakta o gradjanskim i političkim pravima, primenjuje pre svega na učinioca krivičnog dela ili krivca.
-Imajući u vidu napred izneto sasvim je pogrešan, i u Ustavu, ratifikovanom medjunarodnom ugovoru i domaćem krivičnom zakoniku neutemeljen stav pojedinih sudova, sudija i pravnika da odredbe čl.34 st.2 Ustava Republike Srbije, čl.15 st.1 Medjunarodnog pakta o gradjanskim i političkim pravima i čl.5 st.2 domaćeg Krivičnog zakonika o imperativnoj primeni kasnije donetog blažeg zakona imaju procesni karakter i da se primenjuju samo na osumnjičenog ili optuženog za koga je krivični postupak u toku, za koga važi pretpostavka nevinosti i nije pravnosnažno osudjen i oglašen krivim, a ne i za lice za koje je pravnosnažnom presudom nadležni sud u skladu sa zakonom sprovedenim postupkom utvrdio da je učinilac krivičnog dela i da je krivac, jer takav stav je u suprotnosti sa Ustavom, domaćim krivičnim zakonom i ratifikovanim medjunarodnim ugovorom, a sudovi i sudije i pravnici koji zastupaju takav stav za isti nikada nisu ponudili odredbu Ustava, ratifikovanog medjunarodnog ugovora ili domaćeg zakona na kojoj taj stav zasnivaju, već takav stav suprotno odredbama čl.33 Ustava,ratifikovanog medjunarodnog ugovora i domaćeg zakona zasnivaju na zaklučku koji izvode proizvoljnim tumačenjem imperativne odredbe čl.5 st.2 domaćeg Krivičnog zakonika, da se ta odredba i odredbe čl.34 st.2 Ustava Republike Srbije i čl.15 st.1 Medjunarodnog pakta o gradjaniskim i političkim pravima odnose na fazu sudjenja.
– Jedan od najnovijih primera za takav stav sudova i sudija, koji nema utemeljenje u odredbama čl.142 st.2, čl.145 st.2, čl.33 i čl.34 st.2 Ustava Republike Srbije, ni u odredbi čl.15 st.1 Medjunarodnog pakta o gradjanskim i političkim pravima, kao ratifikovanog medjunarodnog ugovora koji je po Ustavu sastavni deo pravnog poretka Republike Srbije i neposredno se primenjuje, sa kojim domaći zakoni i opšti akti ne smeju biti u suprotnosti, niti ima utemeljenje u imperativnoj odredbi čl.5 st.2 Kriičnog zakonika koja je u saglasnosti sa Ustavom i ratifikovanim medjunarodnim ugovorom, je zauzeo Apelacioni sud u Nišu u obrazloženju rešenja 17 Kž.2br.182/22 od dana 04.04.2022 godine.Dokument br.1.
– I Ustavom Republike Srbije,i Medjunarodnium paktom o gradjanskim i političkim pravima kao ratifikovanim medjunarodnim ugovorom koji je sastavni deo pravnog poretka Republike Srbije, i Krivičnim zakonikom koji nema procesni karakter, odredjena je jednaka primena ovog medjunarodnog standarda na sve učinioce krivičnih dela bez obzira koji status imaju, bez diskriminacije, označene kao učinioce ili krivce, u cilju sprečavanja primene selektivne i neregulisane privatne pravde, a u cilju afirmisanja prava svih bilo da je prema njima postupak u toku ili da su osudjeni pravnosnažnom presudom, da budu jednako kažnjeni na osnovu zakona, i primene ustavne odredbe o jedinstvu pravnog poretka Republike Srbije.
-Po odredbama ćl.142 st.2 I čl.145 st.2 Ustava Republike Srbije sudovi u Republici Srbiji sude i odluke donose na osnovu Ustava,ratifikovanih medjunarodnih ugovora, opšteprihvaćenih pravila medjunarodnog prava, zakona i opštih akata kada je to predvidjeno zakonom, dok je po odredbama čl.3 st.1 I st.2 Ustava Republike Srbije vladavina prava osnovna pretpostavka Ustava i počiva na neotudjivim ljudskim pravima , a ostvarije se “i povinovanjem vlasti Ustavu i zakonu.
– U tom smislu u krivčnoj praksi Republike Srbije medjunarodni standard o primeni kasnije donetog blažeg zakona na učinioca ili krivca, primanjivan je i na lica optužena za krivična dela za koja je postupak u toku, i na lica koja su pravnosnažno osudjena za krivična dela i izrečena im je kazna.
-PRIMENA MEDJUNARODNOG STANDARDA O PRIMENI KASNIJE DONETOG BLAŽEG ZAKONA NA UČINIOCA, NA LICA OPTUŽENA ZA KRIVIČNA DELA ZA KOJA JE REDOVNI KRIVIČNI POSTUPAK U TOKU, U REPUBLICI SRBIJI.
-Nakon stupanja na snagu Zakona o izmenama i dopunama Krivičnog zakonika Savezne Republike Jugoslavije(Službeni list SRJ broj:61 od 09.11.2001) i Zakona o izmenama i dopunama Krivičnog zakona Republike Srbije(Službeni glasnik broj 10 od 01.03.2002 godine), kojim je u Republici Srbiji ukinuta Smrtna kazna, Vrhovni sud Srbije je presudama Kž.III 12/01 od 18.11.202 godine i Kž.III/01 od dana 20.Maja 2022 godine učiniocima krivičnog dela Ubistvo kojima je nepravnosnažno bila izrečena Smrtna kazna, u postupku po žalbi po službenoj dužnosti Smrtnu kaznu preinačio u blažu kaznu zatvora, primenom kasnije donetog zakona koji je blaži za učinioca.
-Dokumenti br.3 i br.4.
-PRIMENA MEDJUNARODNOG STANDARDA O PRIMENI KASNIJE DONETOG BLAŽEG ZAKONA NA UČINIOCA KOJI SU PRAVNOSNAŽNOM PRESUDOM BILI OSUDJENI U REPUBLICI SRBIJI,
-Nakon što je Zakonom o izmenama i dopunama Krivičnog zakonika Savezne Republike Jugoslavije (Službeni list SRJ broj: 61 od 09.11.2001 godine), i Zakona o izmenama i dopunama Krivičnog zakona Republike Sbije( Službeni glasnik Republike Srbije broj: 10 od 01.03.2002 godine), ukinuta Smrtna kazna, nad nijednim od više lica koja su pravnosnažnim presudama bila osudjena na Smrtnu kaznu,i koje presude su bile izvršne, u Republici Srbiji nije izvršena Smrtna kazna, jer više nije postojala u kaznenom sistemu Republike Srbije pa samim tim nije mogla ni da se izvrši.
– U skladu i primenom medjunarodnog pravnog standarda iz čl.15 st.1 Medjunarodnog pakta o gradjanskim i političkim pravima, Predsenik Republike Srbije je dana 02 Avgusta 2002 godine doneo Odluku broj 3.KPRS 208 kojom je sva ta lica pomilovao tako što im je Smrtne kazne zamenio blažom kaznom zatvora, koja je bila propisana kasnije donetim zakonom koji je po njih blaži.-Dokument br.4.
Odredbom čl.5 st.1 Zakona o izmenama i dopunama Krivičnog zakonika (Službeni glasnik Republike Srbije broj 35/2019), koji je stupio na snagu 01.Decembra 2019 godine, izmenjene su odredbe čl.45 st.3 i st.4 Krivičnog zakonika Republike Srbije,(Službeni glasnik Republike Srbije broj 85/2005, br.88/2005, br.107/2005, br.72/2009, br.111/2009 i dr.) tako sto su iz kaznenog Sistema Republike Srbije brisane kazne zatvora od 30(trideset) i 40(četrdeset) godina, a ostala je na snazi odredba čl.45 st.1 Krivičnog zakonika kojom je kao najveća kazna zatvora propisana kazna od 20(dvadeset) godina zatvora, koja je blaža po trajanju, od kazne zatvora od 30 i 40 godina, koja je kasnije donetim zakonom brisana i više ne postoje u kaznenom sistemu Republike Srbije.
-Više od 2(dve) godine nakon što su iz kaznenog sistema Republike Srbije izbrisane kazne zatvora od 30 i 40 godina, na stotine zatvorenika izdrzavaju te kazne koje ne postoje u Kaznenom sistemu Republike Srbije, koje su teže od kazne zatvora od 20(dvadeset) godina koja je kao maksimalna odredjena da postoji u Republici Srbiji po kasnije donetom zakonu, suprotno odredbama čl.18 st.1 i st.2, i čl.34 st .2 Ustava Republike Srbije, suprotno čl.16 st.2, čl.194 st.4 i st.5 Ustava Republike Srbije i čl.15 st.1 Medjunarodnog pakta o gradjanskim i političkim pravima i čl.5 st.2 Krivičnog zakonika Republike Srbije, i to u državi koja je član Saveta Evrope i ozbiljan kandidat za članstvo u Evropsku uniju.
-Ni Republičko javno tužilaštvo ni Predsednik Republike Srbije ne preduzimaju delotvorne mere da se u cilju uspostavljanja vladavine prava, kazneni sistem u Republici Srbiji uskladi sa Ustavom, ratifikovanim medjunarodnim ugovorom i domaćim kaznenim zakonom, dok sudovi odbijaju sve napore i pokušaje osudjenih lica koja u Republici Srbiji izdržavaju kazne koje ne postoje u njenom kaznenom sistemu i njihovih advokata, da se kazneni sistem uskladi sa Ustavom, retifikovanim medjunarodnim ugovorom i domaćim kaznenim zakonom, na način što bi im se nepostojeće kazne zatvora od 30 i 40 godina, zamenile blažom kaznom od 20 godina zatvora, koja je kao jedino moguća najviša kazna zatvora odredjena da postoji u Republici Srbiji, prema kasnije donetom zakonu, u skladu sa odredbom čl.34 st.2 Ustava Republike Srbije.
-Danas u Republici Srbiji to više nije pravno, već je političko pitanje čije rešenje zavisi od političke vlasti pre svega od volje Predsednika Republike Srbije koji vodi populističku politiku, a pod čijom neposrednom kontrolom se nalaze tužilaštva i sudovi, tužioci i sudije koji nemaju dovoljno profesionalne hrabrosti a često ni pravničkog znanja, koji su po službenoj dužnosti morali da preduzmu delotvorne mere da se kazneni sistem u Republici Srbiji uskladi sa Ustavom, ratifikovanim medjunarodnim ugovorom i domaćim krivičnim zakonom, da spreče da se u Republici Srbiji masovno izvršavaju kazne koje NE POSTOJE u njenom kaznenom sistemu, u cilju uspostavljanja vladavine prava i afirmacije Republike Srbije kao pravne države, sa ozbiljnom kandidaturom za članstvo u Evropsku uniju.
-Niko od njih nije u stanju da argumentovano sa pozivom na odredbe Ustava, ratifikovanog medjunarodnog ugovora i domaćeg krivičnog zakona, objasne kako je bilo moguće da se nakon ukidanja Smrtne kazne ne izvrši ni jedna od Smrtnih kazni koje su bile izrečene pravnosnažnim i izvršnim presudama, a da se izvršavaju kazne zatvora od 30 i 40 godina, koje ne postoje u kaznenom sistemu Republike Srbije, isto kao što ne postoji Smrtna kazna.
-Klasičan primer nejednake primene medjunarodnog standarada o primeni kasnije donetog zakona koji je blaži za učinioca.
-Svi pokušaji zatvorenika koji u Republici Srbiji izdržavaju nepostoječe kazne od 30 i 40 godina zatvora i njihovih branioca-advokata, da se uspostavi jednakost u primeni medjunarodnog standarada o primeni kasnije donetog zakona koji je blaži za učinioca krivičnog dela, i da se isti primeni i na njih nailazili su na snažan otpor sudova, tužioca i drugih državnih organa daleko od očiju i ušiju javnosti.
-Ova dokumentovana istraživačka studija ima za cilj da ovaj pravni problem aktuelizuje, da pre svega pravnička javnost bude argumentovano upoznata sa njim, kako bi se i pravnička i politička javnost delotvorno angažovala na njegovom rešavanju u cilju jednake primene medjunarodnog standarda o primeni kasnije donetog zakona koji je blaži za učinioca ili krivca, bez diskriminacije po bilo kom osnovu u kaznenom sistemu Republike Srbije, i njene afirmacije kao pravne države de facto.
-Iz tog razloga u saradnji sa Odborom za ljudska prava u Leskovcu, pozivamo advokate, profesore pravnih fakulteta, sudije , tužioce i druge domace i strane organe javne vlasti i nevladine organizacije da svojim učešcem daju doprinos u rešavanju ovog pravnog pitanja a u Republici Srbiji pravnog problema u skladu sa Ustavom, Medjunarodnim paktom o gradjanskim i političkim pravima kao ratifikovanim medjunarodnim ugovorom, domacim kaznenim zakonom i domacom praksom u primeni ovog standarada.
Autor pravnik i operativni saradnik Odbora za
Ljudska prava Leskovac
Dragutin Vidosavljević s.r.
EN:
COMPLIANCE WITH BASIC STANDARDS OF CRIMINAL LAW IN THE CRIMINAL SYSTEM OF THE REPUBLIC OF SERBIA
– According to the provisions of Article 194, par. 1 of the Constitution of the Republic of Serbia, the legal order of the Republic of Serbia is unique, according to par. 2, the Constitution is the highest legal act of the Republic of Serbia, and according to par. 3 all laws and general acts made in the Republic of Serbia must be in accordance with the Constitution.
– According to the provisions of Article 194 par.4 of the Constitution, ratified international agreements and generally accepted rules of international law are part of the legal order of the Republic of Serbia. Confirmed international agreements must not be in conflict with the Constitution, and according to par. 5 of this Article, laws and other general acts adopted in the Republic of Serbia must not be in conflict with ratified international agreements and generally accepted rules of international law.
– According to the provisions of Article 16, paragraph 2 of the Constitution of the Republic of Serbia, generally accepted rules of international law and ratified international agreements are an integral part of the legal order of the Republic of Serbia and are directly applicable, and ratified international agreements must be in accordance with the Constitution.
– According to the provisions of Article 18 par. 1 of the Constitution of the Republic of Serbia, “human and minority rights guaranteed by the Constitution are directly applicable„.
– According to the provisions of Article 18, paragraph 2 of the Constitution of the Republic of Serbia, the Constitution guarantees, and as such, directly applies human and minority rights guaranteed by generally accepted rules of international law, ratified international agreements and laws.
– According to Article 18, paragraph 3 of the Constitution of the Republic of Serbia, provisions on human and minority rights are interpreted in favor of promoting the values of a democratic society, in accordance with applicable international standards of human and minority rights, as well as the practice of international institutions.
– According to the provisions of Article 21, paragraph 1 of the Constitution of the Republic of Serbia, before the Constitution and the law, ALL are equal, and according to the provisions of par. 2 EVERYONE has the right to equal legal protection without discrimination, on any grounds.
– The provisions of Article 34 par. 2 of the Constitution of the Republic of Serbia, criminal offenses and criminal sanctions are determined by law, and penalties are determined according to the regulation in force at the time the act was committed, except when the later regulation is more favorable for the perpetrator. The Constitution, as the highest legal act in the Republic of Serbia, for the application of this standard does not use procedural terms, such as „suspects“, „defendants“ and „accused“, which denote persons who are not found to have committed a crime in accordance with the law and for which the presumption of innocence applies, but rather uses the term „perpetrator“, which is used for a person who is undoubtedly found to have committed a crime, and it does not prescribe that the provision on the application of a later law that is more lenient for the perpetrator will be unequally and selectively applied only to persons who have the status of „suspect“, “ defendant“ or „accused“, and not to the perpetrator of a criminal offense for whom a final judgment has established that he committed a socially dangerous act, which is defined by law as a criminal offense.
– The Constitution of the Republic of Serbia prescribes retroactive application of the criminal law, but only in favor of the PERPETRATOR.
– This right is recognized by the International Covenant on Civil and Political Rights as a ratified international agreement (Official Gazette of the SFRY No. 7/1971), by the provision of Article 15, paragraph 1, “If, after the commission of a criminal offense, the law provides for a more lenient sentence, the perpetrator should use it”. The International Covenant on Civil and Political Rights is even more specific in determining the status of a person who can and should use the privilege of a later lenient law, using the term „culprit“ as a designation for a person for whom a competent authority, in the conducted court procedure, determined by a final judgment that he had committed a criminal offense and that he is GUILTY.
– This ratified international agreement does not stipulate that this provision on the application of the later enacted more lenient law is applied selectively and unequally only as a „procedural provision“ to persons who have the status of „suspects“, „defendants“ and „accused“ under criminal proceedings, and for which the presumption of innocence applies, but, on the contrary, to be applied to the person who is guilty.
– According to Article 33 „Special Rights of the Defendant“, the Constitution of the Republic does not recognize the defendant as a special right to apply only and exclusively to him an international standard on the application of a later law which is more lenient and which applies to the perpetrator under the Constitution on civil and political rights.
– This International Standard does not stipulate that the Criminal Procedure Code applies only to persons for whom regular criminal proceedings are pending, but the provision of Article 5 par. 2 of the Criminal Code, which in accordance with the provision of Article 34 par. 2 of the Constitution of the Republic of Serbia and Article 15 par. 1 of the International Covenant on Civil and Political Rights, applies primarily to the perpetrator of the crime.
– Taking into consideration the above, it is completely wrong, and in the Constitution, ratified international agreement and domestic criminal code unfounded position of some courts, judges and lawyers to the provisions of Article 34 par. 2 of the Constitution of the Republic of Serbia, Article 15 par. 1 of the International Covenant on Civil and Political Rights and Article 5 par. 2 of the domestic Criminal Code on the imperative application of a later more lenient law, which have a procedural character and apply only to a suspect or accused for whom criminal proceedings are pending, for whom the presumption of innocence is valid and he has not been convicted and found guilty, and not for a person for whom the competent court has determined in a final judgment in accordance with the law, that he is the perpetrator of the crime and that he is guilty, because such an attitude is contrary to the Constitution, domestic criminal law and ratified international agreement, and courts and judges and lawyers advocating such an attitude have never offered a provision of the Constitution, ratified international agreement or domestic law on which they base that position, but such a position contrary to the provisions of Article 33 of the Constitution, ratified international agreement and domestic law is based on a conclusion derived by arbitrary interpretation of the mandatory provision of Article 5, paragraph 2 of the Code, that the provision and the provisions of Article 34, par. 2 of the Constitution of the Republic of Serbia and Article 15, par. 1 of the International Covenant on Civil and Political Rights relate to the trial phase.
– One of the latest examples of such an attitude of courts and judges, which has no basis in the provisions of Article 142, par. 2, Article 145, par. 2, Article 33 and Article 34, par. 2 of the Constitution of the Republic of Serbia, nor in the provision of Article 15, paragraph 1 of the International Covenant on Civil and Political Rights, as a ratified international agreement which is an integral part of the legal order of the Republic of Serbia and directly applicable, with which domestic laws and general acts must not be in conflict, nor should it have basis in the imperative provision of Article 5, par. 2 of the Criminal Code, which is in accordance with the Constitution and the ratified international agreement, taken over by the Court of Appeals in Nis in the explanation of the decision 17 Kz. 2 No.182 / 22 dated on 04.04.2022. Document number 1.
– Both the Constitution of the Republic of Serbia and the International Covenant on Civil and Political Rights as a ratified international agreement which is an integral part of the legal order of the Republic of Serbia, and the Criminal Code which has no procedural character, determine equal application of this international standard to all perpetrators no matter their status, without discrimination, marked as perpetrators or culprits, in order to prevent the application of selective and unregulated private justice, and in order to affirm the rights of all, whether their procedure is ongoing or if they are convicted by a final judgment, to be equally punished by law, and to apply the constitutional provision on the unity of the legal order of the Republic of Serbia.
– According to the provisions of Article 142, par. 2 and Article 145, par. 2 of the Constitution of the Republic of Serbia, courts in the Republic of Serbia make decisions on the basis of the Constitution, ratified international agreements, generally accepted rules of international law, laws and general acts when provided by law, while according to Article 3, par. 2 of the Constitution of the Republic of Serbia, the rule of law is the basic premise of the Constitution and is based on inalienable human rights, and is realized “by the obedience of the authorities to the Constitution and the law.
– In that sense, in the criminal practice of the Republic of Serbia, the international standard on the application of a later, more lenient law to the perpetrator of the crime was applied to persons accused of criminal offenses pending, and to persons convicted of criminal offenses and their punishment is pronounced.
– APPLICATION OF THE INTERNATIONAL STANDARD ON THE APPLICATION OF THE LATER LENIENT LAW ADOPTED TO THE PERPETRATORS, TO THE PERSONS ACCUSED OF CRIMINAL OFFENSES FOR WHICH REGULAR CRIMINAL PROCEEDINGS ARE IN PROGRESS, IN THE REPUBLIC OF SERBIA.
– After the entry into force of the Law on Amendments to the Criminal Code of the Federal Republic of Yugoslavia (Official Gazette of the FRY No. 61 of November 9th, 2001) and the Law on Amendments to the Criminal Code of the Republic of Serbia (Official Gazette No. 10 of March 1, 2002), by which the Death Penalty was abolished in the Republic of Serbia, the Supreme Court of Serbia, by Judgments Kz.III 12/01 on November 18th, 2002. and Kz III / 01 on May 20th, 2022 to perpetrators of the criminal offense of Murder who were sentenced to death, in the procedure of appeal ex officio changed the death penalty to a more lenient prison sentence, by applying a later law that is more lenient for the perpetrator .
-Documents no. 3 and no. 4.
– APPLICATION OF THE INTERNATIONAL STANDARD ON THE APPLICATION OF THE LATER ADOPTED MORE LENIENT LAW FOR PERPETRATORS WHO WERE CONVICTED IN A FINAL JUDGMENT IN THE REPUBLIC OF SERBIA
-After the Law on Amendments to the Criminal Code of the Federal Republic of Yugoslavia (Official Gazette of the FRY No. 61 of November 9, 2001), and the Law on Amendments to the Criminal Code of the Republic of Serbia (Official Gazette of the Republic of Serbia No. 10 of March 1, 2002), the Death Penalty was abolished, none of the several persons who were sentenced to death by final judgments, and whose verdicts were enforceable, was not executed in the Republic of Serbia, because it no longer existed in the penal system of the Republic of Serbia it could not be carried out.
– In accordance with and applying the international legal standard from Article 15, paragraph 1 of the International Covenant on Civil and Political Rights, on August 2, 2002, the President of the Republic of Serbia made Decision No. 3 of the KPRS 208 pardoning all those persons by replacing the sentences with more lenient prison sentence, which was prescribed by a later law that is more lenient for them.-Document no.4.
– The provision of Article 5, paragraph 1 of the Law on Amendments to the Criminal Code (Official Gazette of the Republic of Serbia No. 35/2019), which entered into force on December 1st, 2019, amended the provisions of Article 45, paragraph 3 and paragraph 4 of the Criminal Code Code of the Republic of Serbia, (Official Gazette of the Republic of Serbia No. 85/2005, No. 88/2005, No. 107/2005, No. 72/2009, No. 111/2009, etc.) by deleting them from the Criminal System of the Republic of Serbia imprisonment of 30 (thirty) and 40 (forty) years, and the provision of Article 45, paragraph 1 of the Criminal Code remained in force, which prescribes a sentence of 20 (twenty) years in prison, which is less severe in duration, from a prison sentence of 30 and 40 years, which was later deleted by a law passed and no longer exists in the penal system of the Republic of Serbia.
-More than 2 (two) years after the 30 and 40 years of imprisonment were deleted from the penal system of the Republic of Serbia, hundreds of prisoners are serving those sentences that do not exist in the Penal System of the Republic of Serbia, which are more severe than 20 (twenty) years which is determined as the maximum to exist in the Republic of Serbia under a later law, contrary to the provisions of Article 18, paragraph 1 and paragraph 2, and Article 34, paragraph 2 of the Constitution of the Republic of Serbia, contrary to Article 16, paragraph 2, Article 194, paragraph 4 and paragraph 5 of the Constitution of the Republic of Serbia and Article 15, paragraph 1 of the International Covenant on Civil and Political Rights and Article 5, paragraph 2 of the Criminal Code of the Republic of Serbia, in a country that is a member of the Council of Europe and a serious candidate for membership in the European Union.
– Neither the Republic Public Prosecutor’s Office nor the President of the Republic of Serbia are taking effective measures to harmonize the penal system in the Republic of Serbia with the Constitution, ratified international agreement and domestic criminal law, while the courts reject all efforts of convicts in the Republic of Serbia who are serving sentences that do not exist in its penal system, and their lawyers, to harmonize the penal system with the Constitution, ratified international agreement and domestic criminal law, by replacing non-existent prison sentences of 30 and 40 years with a more lenient sentence of 20 years of imprisonment, which is the only possible maximum sentence of imprisonment determined to exist in the Republic of Serbia, according to a later law, in accordance with the provision of Article 34, paragraph 2 of the Constitution of the Republic of Serbia.
– Today in the Republic of Serbia it is no longer legal, but a political issue whose solution depends on political power, primarily on the will of the President of the Republic of Serbia who pursues populist policy, and under whose direct control are prosecutors’ offices and courts, prosecutors and judges that lack professional courage and often legal knowledge, who ex officio had to take effective measures to harmonize the penal system in the Republic of Serbia in accordance with the Constitution, ratified international agreement and domestic criminal law, to prevent mass executions in the Republic of Serbia that do NOT EXIST in its penal system, in order to establish the rule of law and the affirmation of the Republic of Serbia as a state governed by the rule of law, with a serious candidacy for membership in the European Union.
– None of them is able to argue with reference to the provisions of the Constitution, ratified international agreement and domestic criminal law, and explain how it was possible that after the abolition of the death penalty none of the death sentences imposed by final and enforceable judgments has been executed, while prison sentences of 30 and 40 years, which do not exist in the penal system of the Republic of Serbia, have been executed, just as there is no death penalty.
– A classic example of unequal application of the international standard on the application of a later law that is more lenient for the perpetrator of the crime.
– All attempts of prisoners serving non-existent sentences of 30 and 40 years in prison in the Republic of Serbia and their defense attorneys to establish equality in the application of the international standard on the application of a later law that is more lenient for the perpetrator, and to apply the same, met with strong resistance from courts, prosecutors and other state authorities away from the eyes and ears of the public.
– This documented research study aims to bring this legal problem to the forefront, so that the legal public is informed about it, so that both the legal and political public can be effectively engaged in solving it in order to equally apply the international standard on later legislation which is more lenient for the perpetrator of the crime or the culprit, without discrimination on any grounds in the penal system of the Republic of Serbia, and its affirmation as a de facto state governed by the rule of law.
– For that reason, in cooperation with the Human Rights Committee in Leskovac, we invite lawyers, professors of law faculties, judges, prosecutors and other domestic and foreign public authorities and non-governmental organizations to contribute to solving this legal issue and the legal problem in the Republic of Serbia, in accordance with the Constitution, the International Covenant on Civil and Political Rights as a ratified international agreement, domestic criminal law and domestic practice in the application of this standard.
Author, lawyer and operational associate of the Human Rights Committee Leskovac
Dragutin Vidosavljevic s.r.
Godišnji izveštaj za 2018. – Annual Report
Leskovac 05.02.2019godine
IZVESTAJ O RADU ODBORA ZA LJUDSKA PRAVA I O STANJU LJUDSKIH PRAVA NA TERITORIJI JABLANICKOG I DELA PCINJSKOG OKRUGA za 2018 godinu
U izvestajnom periodu Odboru za ljudska prava u Leskovcu za pravnu pomoc i savete obratila su se 3819 korisnika, od kojih su se najveci broj korisnika javila licno dolaskom u kancelariju, za koju znaju iz novina, televizije ili od ranijih korisnika nasih usluga, 33 lica javila su se telefonom, dok su se dva lica javila pismom, jedno obicnim jedno elektronskom postom.
Sto se tice nacionalne strukture korisnika nasih usluga j 21 korisnik je Albanac, 15 Roma i ostali korisnici su srpske nacionalnosti.
U izvestajnom periodu slucajevi 2921 lica su iz oblasti delatnosti Odbora dok ostali slucajevi nisu iz oblasti delatnosti Odbora.
Pravne savete koji su iz oblasti delatnosti Odbora trazilo je 177 lica, dok je pravne savete koji nisu iz oblasti rada Odbora trazilo 197 korisnika.
U izvestajnom periodu u razmatranje za zastupanje uzeli smo 211 slucajeva,
U izvestajnom periodu napisali smo 811zalbu, odnosno pomogli gradjanima da sami podnesu zalbe I ostvare svoja prava.
Sto se tice strukture prava povodom cijeg krsenja ili ugrozavanja su nam se stranke javljale, gledano sa aspekta Deklaracije Generalne skupstine UN o ljudskim pravima, ta struktura izgleda na sledeci nacin:
-cl.1 Deklaracije, pravo na ljudsko dostojanstvo-
-cl.5 Deklaracije, povreda zabrane svirepog i necovecnog postupanja prema ljudima
-cl.7 Deklaracije, povreda prava na jednaku zastitu zakona bez diskriminacije,
-cl.8 Deklaracije, povreda prava na efikasnu sudsku zastitu,
-cl.10 Deklaracije, pravo na pravicno sudjenje pred nezavisnim i nepristrasnim sudom,
-cl.17 Deklaracije, nezakonito oduzimanje imovine,
-cl.21 Deklaracije, pravo na ravnopravni pristup javnim sluzbama,
-cl.23 Deklaracije, povede prava na rad i zadovoljavajuce uslove rada,
-cl.25 Deklaracije, pravo na osnovni zivotni standard,
Iz izvestaja je evidentno da su nam se tokom cele 2018 godine godine, najvise javljali ljudi kojima su povredjena prava na efikasnu sudsku zastitu i pravo na pravicno sudjenje pred nezavisnim I nepristrasnim sudovima
Sto se tice stanja ljudskih prava u ovoj godini generalno belezimo pomak na bolje, ali belezimo slucajeve nepostovanje gradjana od strane monopolske firme “Telekom”, koja ima tako beskrupulozne razmere ,takodje belezimo dosta slucajeva nesporazuma firme Elektrodistribucija sa gradjanima I lose vodjenje evidencije o naplati potrazivanja koje je uvek na stetu gradjana.
Od strane gradjana nema prituzbi na rad gradskih organa vlasti I njihovog nepostovanja ljudskih prava. Ima sporadicnih slucaja zalbi gradjana na rad pojedinih sudija iz Opstinskog I Viseg suda.Ima takodje primedbi na dugo trajanja sudskih procesa I neblagovremeno donosenje presuda.
Iz Opstine Medvedja belezimo zalbe gradjana na bespravnu secu suma I nesporazuma sa dokumentima o drzavljanstvu.Inace nema izvestaja I primedbi na lose medjunacionalne odnose.
Zakoniti zastupnik Odbora
Dobrosav Nesic,
Leskovac, February 5th, 2019
REPORT OF THE HUMAN RIGHTS COMMITTEE ON THE HUMAN RIGHTS SITUATION IN THE TERRITORY OF JABLANICA AND A PART OF PCINJA DISTRICT for 2017
In the reporting period, 3819 users have addressed the Committee for Human Rights in Leskovac for legal assistance and advice, where most of them reported to the office in person, for which they knew from newspapers, television or from previous users of our services, 33 persons called us on the telephone, while 2 people sent us mail, one by a letter and the other one by e-mail.
As for the national structure of the users of our services, 21 users are Albanians, 15 are Roma and the other users are of Serbian nationality.
In the reporting period, cases of 2921 persons are from the field of activity of the Committee while the other cases are not in the field of activity of the Committee.
Legal advice from the field of activity of the Committee was requested by 177 persons, while legal advice that is not from the field of activity of the Committee was requested by 197 users.
In the reporting period, we took 211 cases into consideration for representation.
In the reporting period, we filed 811 complaints, i.e., we helped citizens to file complaints by themselves and exercise their rights.
Regarding the law structure on the occasion of the violation or endangerment, viewed from the aspect of the Declaration of Human rights adopted by the General Assembly of the United Nations, this structure looks like the following:
– art. 1 of the Declaration, the right to respect human dignity;
– art. 5 of the Declaration, the prohibition of being subjected to torture or cruel, inhuman or degrading treatment or punishment;
– art. 7 of the Declaration, the right to equal protection of the law without any discrimination;
– art. 8 of the Declaration, the right to an effective remedy by the competent national tribunals for acts violating the fundamental rights granted him by the constitution or by law;
– art. 10 of the Declaration, the right to a fair and public hearing by an independent and impartial tribunal;
– art. 17 of the Declaration, the right to own property and the prohibition to being arbitrarily deprived of owned property;
– art. 21 of the Declaration, the right to take part in the government and the right of equal access to public service in his country;
– art. 23 of the Declaration, the right to work and to just and favorable condition of work;
– art. 25 of the Declaration, the right to a standard of living adequately.
It is evident from the report that during the entire year of 2018, the people who reported the most were the people who were denied the right to a fair and public hearing by an independent and impartial tribunal.
This year, as far as the state of human rights is concerned, in general, we note a change for the better, but we note cases of disrespect of citizens by the monopoly firm “Telekom”, which has unscrupulous conditions, we also note many cases of misunderstanding between the company “Elektrodistribucija” and citizens, and poor record keeping of recovery of outstanding debts which is always at the expense of the citizens.
Citizens have no complaints about the work of city authorities and disrespect of human rights. There are sporadic cases of citizens filing complaints against the work of some judges from the Municipal and Higher Courts. There are also objections to the long duration of trials and the untimely delivery of judgments.
From the Municipality of Medvedja we note the complaints of citizens against the illegal logging and misunderstandings with citizenship documents. There are no reports and objections to bad interethnic relations.
Legal Representative of the Committee
Dobrosav Nesic
Godišnji izveštaj za 2017. – Annual Report
Leskovac 08.01.2018. godine
GODISNJI IZVESTAJ ODBORA ZA LJUDSKA PRAVA U LESKOVCU O STANJU LJUDSKIH PRAVA NA TERITORIJI JABLANICKOG I DELA PCINJSKOG OKRUGA, SA ASPEKTA DEKLARACIJE GENERALNE SKUPSTINE UN O LJUDSKIM PRAVIMA, I RADU ODBORA NA AFIRMACIJI I ZASTITI TIH PRAVA U 2017GODINI
U toku 2017godine Odboru za ljudska prava u Leskovcu za pravnu pomoc i pravne savete obratilo se 2376 ljudi, u proseku preko 76 mesecno.Od togvecina njih obratilo nam se licno dolaskom u kancelariju Odbora za koji su culi iz medija, od prijatelja ili korisnika nasih usluga, 11 korisnika obratilo se telefonom, a 12 korisnika pismenim putem
Sto se tice nacionalne strukture korisnika nasih usluga najvise je pripadnika Srpske nacionalnosti, zatim jedna grupa pripadnika Bugarske nacionalnosti iz Bosilegrada i Surdulice, pripadnici Romske nacionalnosti iz Leskovca, Surdulice, Vranja i Beograda, tri pripadnika Albanske nacionalnosti od kojih dva iz Leskovca i jedan iz Medvedje i jedan Palestinac.
U izvestajnom periodu slucajevi 1253 korisnika po nasoj oceni bili su iz oblasti delatnosti Odbora,
korisnika, a pravnu pomoc koja nije iz oblasti rada Odbora trazilo je 112 korisnika.
Pravne savete u slucajevima iz oblasti delatnosti Odbora u izvestajnom periodu trazilo je i dobilo 1242 korisnika, a pravne savete u slucajevima koji nisu iz oblasti delatnosti Odbora u izvestajnom periodu trazilo je i dobilo 94 korisnika.
Sto se tice strukture prava, gledano sa aspekta Deklaracije Generalne skupstine Ujedinjenih nacija povodom cijeg krsenja ili ugrozavanja su nam se korisnici u izvestajnom periodu obracali za pomoc i zastitu, ta struktura izgleda na sledeci nacin:
-cl.1 Deklaracije, pravo na postovanje ljudskog dostojanstva
-cl.3 Deklaracije, pravo na zivot slobodu i licnu bezbednost, –
-cl.5 Deklaracije, zabrana mucenja svirepog ili necovecnog ili ponizavajuceg postupanja ili kaznjavanja ljudi,
-cl.6 Deklaracije, – pravo na pravni subjektivitet
-cl.7 Deklaracije, pravo na jednaku zastitu zakona bez diskriminacije-
-cl.8 Deklaracije, pravo na efikasnu sudsku zastitu od dela krsenja osnovnih prava priznatih ustavom i zakonom
-cl.9 Deklaracije, zabrana proizvoljnog hapsenja i pritvaranja
-cl.10 Deklaracije, pravo na pravicno sudjenje pred nezavisnim i nepristrasnim sudom
-cl.12 Deklaracije, zabrana proizvoljnog mesanja u privatni zivot, porodicu stan prepisku i napadima na cast i ugled
-cl.13 Deklaracije, pravo na slobodu kretanja
-cl.17 Deklaracije, pravo na imovinu i zabrane samovoljnog lisenja imovine
-cl.19 Deklaracije, pravo na slobodu misljenja i izrazavanja misljenja
-cl.20 Deklaracije, pravo na slobodu mirnog zbora i udruzivanja
-cl.21 Deklaracije, pravo na ucestvovanje u upravljanju javnim poslovima i pravo svakog da na ravnopravnoj osnovi stupa u javnu sluzbu u svojoj zemlji
-cl.23 Deklaracije, pravo na rad i zadovoljavajuce uslove rada
-cl.24 Deklaracije, pravo na odmor
-cl.25 Deklaracije, pravo na zadovoljavajuci zivotni standard i pravo na stan
-cl.26 Deklaracije, pravo na skolovanje
U izvestajnom periodu za potrebe korisnika nasih usluga napisali smo 58 tuzbe, 19 zalbe, 51 krivicne prijave, 82 Prituzbe po cl.34 Povelje o ljudskim i manjinskim pravima i gradjanskim slobodama i cl.48 Ustava Republike Srbije, uglavnom na nerad i neefikasan rad sudova, 321 zahteva Inspekciji rada i Upravnoj inspekciji za odlaganje izvrsenja resenja poslodavaca kojima se krse pravo na rad i prava po osnovu rada, 3 zahteva za priznanje prava na Prigovor savesti, 12 podnesaka razne vrste, 23 predloga za ponavljanje prekrsajnih i krivicnih postupaka, 19 Zahtev za sprovodjenje istrage,
U izvestajnom periodu u razmatranje za zastupanje uzeli smo 69 slucajeva, a za zastupanje 58 slucajeva.
Iz izvestaja se evidentno vidi da nam se najveci broj korisnika javljao za pomoc i savete zbog krsenja prava na efikasnu sudsku zastitu i prava na pravicno sudjenje pred nezavisnim i nepristrasnim sudom, koja su vezana za rad sudova a manifestovala su se brojnim slucajevima u kojima Opstinski sud u Leskovcu krsenjem odredbe cl.4 Zakona o izvrsnom postupku, mesecima nije odlucivao po predlozima za odredjivanje privremenih mera, iako ga prednja odredba obavezuje na hitno postupanje u takvim slucajevima, protiv jos jednog sudije za krivicno delo Krsenje zakona od strane sudije.U radnim sporovima za koje Zakon o radu u cl.122 st.3, propisuje da moraju biti pravnosnazno zavrseni u roku od sest meseci od dana podnosenja tuzbe,
U Jablanickom okrugu koji je I predmet nase paznje belezimo veci broj primedbi na rad Opstinsko I Viseg suda u Leskovcu I pojedinih sudija na koje gradjani imaju primedbe ne njihov rad.Ovo belezimo jer se veci broj gradjana zalio na iste sudije iz oba suda.
Inace primetan je I animozitet kod pojedinaca na rad jedine nevladine organizacije koja se bavi problemima LGBT osoba u Leskovcu.To nas upucuje na zakljucak da svest gradjana jos nije razvijen do te mere da shvati da su to nasi gradjani ,nase komsije bez obzira na njihovu polnu orijentacije.Nismo zabelezili nijedan slucaj zalbe na rad lokalnog upravnog aparata I da nema zalbi na rad policije u gradu.
Posebno raduje cinjenica da nije zabelezan nijedan slucaj diskriminacije romskog stanovnistva iako su njihovi problemi najvise vidljivi.
Dobrosaav Nesic,
Zakoniti zastupnik Odbora za ljudska prava Leskovac
Leskovac January 8th, 2018
ANNUAL REPORT OF THE HUMAN RIGHTS COMMITTEE IN LESKOVAC ON HUMAN RIGHTS IN THE TERRITORY OF JABLANICA AND A PART OF PCINJA DISTRICT, FROM THE ASPECT OF UN GENERAL ASSEMBLY DECLARATION ON HUMAN RIGHTS AND THE COMMITTEE’S WORK ON AFFIRMATION AND PROTECTION OF THOSE RIGHTS IN 2017
During 2017, 2376 people addressed the Committee for Human Rights for legal assistance and legal advice, over 76 a month on average. Most of them addressed us personally by coming to the office of the Committee of which they heard from the media, friends or users of our services, 11 users contacted us by telephone and 12 users by writing
As far as the national structure of the users of our services is concerned, the majority of the members is of the Serbian nationality, followed by a group of members of the Bulgarian nationality from Bosilegrad and Surdulica, members of the Roma nationality from Leskovac, Surdulica, Vranje and Beograd, three ethnic Albanians of whom two are from Leskovac and one from Medvedja, and one Palestinian.
In the reporting period, the cases of 1253 users, according to our estimate, were from the area of activity of the Committee,
and legal aid, which is not in the field work of the Committee, was requested by 112 users.
In the reporting period, legal advice in cases from the area of activity of the Committee was requested and received by 1242 users, and legal advice in cases that were not from the area of activity of the Committee was requested and received by 94 users.
Regarding the law structure, viewed from the aspect of the Declaration of the General Assembly of the United Nations on the occasion of the violation or endangerment, users have addressed us for assistance and protection in the reporting period, this structure looks like the following:
-art. 1 of the Declaration, the right to respect human dignity;
– art. 3 of the Declaration, the right to life, liberty and security of person;
– art. 5 of the Declaration, the prohibition of being subjected to torture or cruel, inhuman or degrading treatment or punishment;
– art. 6 of the Declaration, the right to recognition as a person before the law;
– art. 7 of the Declaration, the right to equal protection of the law without any discrimination;
– art. 8 of the Declaration, the right to an effective remedy by the competent national tribunals for acts violating the fundamental rights granted him by the constitution or by law;
– art. 9 of the Declaration, the prohibition to being subjected to arbitrary arrest, detention or exile;
– art. 10 of the Declaration, the right to a fair and public hearing by an independent and impartial tribunal;
– art. 12 of the Declaration, the prohibition to being subjected to arbitrary interference with his privacy, family, home or correspondence, or to attacks upon his honor and reputation;
– art. 13 of the Declaration, the right to freedom of movement;
– art. 17 of the Declaration, the right to own property and the prohibition to being arbitrarily deprived of owned property;
– art. 19 of the Declaration, the right to freedom of opinion and expression;
– art. 20 of the Declaration, the right to freedom of peaceful assembly and association;
– art. 21 of the Declaration, the right to take part in the government and the right of equal access to public service in his country;
– art. 23 of the Declaration, the right to work and to just and favorable condition of work;
– art. 24 of the Declaration, the right to rest and leisure;
– art. 25 of the Declaration, the right to a standard of living adequate and the right to housing;
– art. 26 of the Declaration, the right to education.
In the reporting period, for the needs of the users of our services we wrote 58 lawsuits, 19 appeals, 51 criminal charges, 82 complaints under the Article 34 of the Declaration of Human and Minority Rights and Civil Liberty and the Article 48 of the Constitution of the Republic of Serbia, mainly on the averse and inefficient work of the courts, 321 requests to the Labor Inspectorate and the Administrative Inspection to postpone the execution of the employers’ decisions which violate the right to work and labor rights, 3 requests for the recognition of the right to Conscientious Objection, 12 submissions of various types, 23 proposals for a rerun of penal and infringement procedures, 19 requests for conducting an investigation.
In the reporting period, we took 69 cases in consideration for representation, and 58 for representation.
It is evident from the report that the largest number of users contacted us for help and advice for the violation of the right to an effective judicial protection and the right to an effective remedy by the independent and impartial tribunal, which are related to the work of the courts and were manifested in numerous cases in which the Municipal Court in Leskovac, by violating the provision of the Article 4 of the Law on Enforcement Procedure, had not decided on the proposals for determination of provisional measures for months, even though the foregoing provision obliges him to take urgent action in such cases, against another judge for a criminal offense Violation of law by a judge. In labor disputes for which the Labor Law in Article 122 paragraph 3 stipulates that they must be legally concluded within six month from the date of the lawsuit,
In the Jablanica District, which is the subject of our attention, we have recorded a larger number of complaints about the work of the Municipal and High Courts in Leskovac and some of the judges on whom citizens have complaints about their work. We record this because a large number of citizens complained on the same judges from both courts.
Anyhow, there has been a notable animosity of some individuals towards the work of one non-governmental organization that deals with the problems of LGBT people in Leskovac. This leads us to the conclusion that the consciousness of the citizens has not yet been developed to that extent when they can realize that they are our citizens, our neighbors, regardless of their sexual orientation. We have not recorded any complaints about the operation of the local administrative apparatus and that there are no complaints about the work of the police in the city.
We are particularly pleased by the fact that no cases of discrimination against the Roma population have been recorded, even though their problems are most visible.
Dobrosav Nesic,
Legal Representative of the Committee for Human Rights Leskovac