tortura

Dana 07.04.1997. godine, u zgradi policije u Surdulici inspektori Ministarstva unutrašnjuih poslova Republike Srbije Odeljenja unutranjih poslova u Surdulici Jovanović Dragoslav i Milan Dimitrijević su Jankoviću, bez rešenja o zadržavanju ograničili slobodu kretanja, i držali ga 5 (pet) sati protiv njegove volje u jednoj kancelariji na spratu policijske zgrade, za koje vreme su ga kontinuirano zlostavljali tukući ga dlanovima ruku, pesnicama i službenom palicom po celom telu.
Primenjeni metodi: Inspektor Jovanović sa otvorenim šakama obadve ruke istovremeno udara Radivoja sa obe strane glave u predelu uva, od kojih udaraca i komprimovanog vazduha koji je tom prilikom stvoren je Radivoju pukla bubna opna u levom uhu i počela da curi krv iz uva. Od udaraca pesnicom u glavu Radivoju je povredjena očna jabučica na levom oku, iz oka mu je tekla krv a ispod oka se javlja ogroman hematom. Prilikom mučenja Radivoja, inspektori Dimitrijević i Jovanović su primenili i metod poznat kao ”Falanga”, ”Falaka” ili ”Bastinado” na način što je Jovanović naredio Radivoju da legne na pod kancelarije, da izuje cipele i skine čarape sa nogu i ostane u tom položaju. Nakon toga inspektor Jovanović se penje i staje nogama na Radivojeve cevanice – podkolenice i službenom palicom ga zverski tuče po golim tabanima nogu, dok ga drugim krajem palice udara u stomak. U trenutku kada Radivoje od bolova počinje da jauče, inspektor Dimitrijević mu jednom rukom zatvara usta a drugom ga steže oko grla da bi prigušio jauke, dok inspektor Jovanović nastavlja da udara Radivoja po tabanima, nanevši mu pri tome povrede na tabanima obe noge u vidu uzdužnih hematoma. Cilj torture je bio da inspektori od Radivoja iznude priznanje da je nelegalno nabavio 840 kg kafe, koju su mu inspektori pre toga oduzeli nezavisno od toga što im je Radivoje pokazao uredne papire o nabavci kafe. U zlostavljanju je učestvovao i zamenik Opštinskog javnog tužioca u Surdulici Zoran Kitanović, koji je, dok su inspektori mučilili Radivoja, u dva navrata ulazio u prostoriju pitajući inspektore: ”Da li je priznao”, misleći na Radivoja.

Janković Radivoje sa povredom oka

Nakon oslobadjanja Radivoja, inspektori su mu zabranili da se javlja lekarima, preteći mu da će u protivnom doći u bolnicu i da će ga ubiti, što je kod Radivoja izazvalo dodatan strah, jer mu je bio poznat slučaj jednog Roma iz Surdulice koga su pripadnici policije iz Surdulice pretukli u bolničkoj sobi bolnice Zdravstvenog centra u Surdulici.
Od batinanja Radivoje je zadobio teške telesne povrede po celom telu, za šta ima lekarsko uverenje sa trajnim štetnim posledicama po njegovo zdravlje u vidu gluvoće, kontinuiranih glavobolja, noćnih mora – strahova, što iziskuje stalnu upotrebu lekova i javljanje lekaru, a njegova supruga koja je bila u trećem mesecu trudnoće, od šoka koji je doživela kada je videla izubijanog Radivoja izgubila je plod, u okolnostima kada joj je i život bio doveden u pitanje, i od tada Radivoje i njegova supruga više ne mogu imati dece, iako su mladi bračni par.
Svedoci Radivojevog boravka i prebijanja u policiji kritičnom prilikom su radnici policije, Djordje Stanković, zatim policajac koga Radivoje zna kao ”Zoran iz Alakinca” koji je Radivoja čuvao u kancelariji u pauzama izmedju zlostavljanja, zatim radnik policije Ivan Stanković, a po Radivojevim rečima veći broj policajaca ga je video prebijenog i povredjenog.

Radivojevi tabani posle torture

Epilog: Načelnik Surduličke policije Dragan Stanković je pismeno obavestio Radivoja da protiv inspektora Dimitrijevića i Jovanovića neće pokretati disciplinski postupak, takodje nije pokrenuo ni krivični postupak protiv inspektora. Zbog prednjeg, protiv inspektora Jovanovića i Dimitrijevića kao neposrednih izvršioca, i zamenika Opštinskog tužioca u Surdulici Zorana Kitanovića, kao podstrekača, krivični postupak je pokrenuo Radivoje kao oštećeni, za krivično delo Iznudjivanje iskaza. Okružno tužilaštvo i Okružni sud u Vranju, odbili su da vode krivični postupak protiv zamenika tužioca u Surdulici, Kitanovića i inspektora Dimitrijevića, koji je u to vreme bio zet tadašnjeg Opštinskog javnog tužioca u Surdulici Desimira Zdravkovića. Optužili su samo inspektora Jovanovića, koga je Okružni sud u Vranju, nakon tri godine od dogadjaja, dana 09.11.2000. osudio na 10 (deset) meseci zatvora efektivno. Na visinu kazne se žalio Okružni tužilac u Vranju, predmet se od januara meseca 2001. godine nalazi u Vrhovnom sudu Srbije, koji je, presudom Kz.br.I.41/01 od dana 25.01.2002. godine, koja je Radivoju uručena dana 05.08.2002. godine, preinačio presudu Okružnog suda u Vranju te je inspektora Jovanovića osudio na kaznu zatvora od godinu i po dana. U medjuvremenu su inspektor Dimitrijević, koji je napredovao u policiji i radi u Saveznoj policiji kao radnik obezbedjenja nekog Jugoslovenskog predstavništva u Grčkoj, i zamenik tužoca Kitanović, kod Opštinskog suda u Vranju, protiv Radivoja pokrenuli krivični postupak zbog krivičnog dela Lažno prijavljivanje, jer ih je navodno lažno prijavio da su učestvovali u njegovom mučenju, pa je Opštinski sud u Vranju u postupku K.br.210/01, koji uopšte nije ličio na zakonom uredjeni postupak već na silovanje zakona od strane sudije, dana 13.05.2002. godine osudio Radivoja, kao žrtvu policijske torture, na tri meseca zatvora efektivno, na koju presudu je Radivojev branilac izjavio žalbu. Plašimo se da će Okružni sud u Vranju, zbog spege policije i pravosudja koja u tom kraju efikasno funkcioniše na štetu gradjana, odbiti žalbu i Radivoja poslati u zatvor. Da bismo tako nešto sprečili obratili smo se molbom Ministru srpske policije g.Mihajloviću, da policija utvrdi ko je i pod kojim okolnostima mučio Radivoja u zgradi policije u Surdulici i ko mu je naneo teške telesne povrede. SRPSKA POLICIJA NI DAN DANAS, PET GODINA NAKON DOGADJAJA, NEĆE DA UTVRDI KO JE MUČIO RADIVOJA U ZGRADI POLICIJE U SURDULICI NA DAN 07.04.1997. SA CILJEM DA BI KRIMINALCE IZ SVOJIH REDOVA ZAŠTITILI, A RADIVOJA KAO ŽRTVU POLICIJSKE TORTURE NEVINOG POSLALI U ZATVOR.
Sa slučajem su upoznati: Centar za torturu Beograd, Komitet pravnika za ljudska prava Beograd, Medjunarodna mreža pomoći IAN.
Pored priložene fotografije, postoje i druge, sa slikama uzdužnih hematoma na tabanima Radivojevih nogu, tragovima gušenja na grlu, koje se fotografije nalaze u spisima predmeta Vrhovnog suda Srbije Kz. I. 41/01, i spisima Okružnog suda u Vranju K.br.45/2000 ali su nama za sada, nedostupne.